Leer en Lewe - AH Bogaards

D. DIE KINDERDOOP
Die kinderdoop word bestry deur die Wederdopers en Baptiste. Eersgenoemde sê dat
as iemand klein gedoop is, hy weer gedoop moet word – vandaar die naam
Wederdopers. Ook Prof. dr. Karl Barth het die kinderdoop bestry omdat hy geen oog
het vir die genadeverbond in die egte, skriftuurlike sin van die woord nie. Vir hom is
die doop hoogstens 'n kerklike opdra van die kind, omdat, so beweer hy, 'n mens nie
kan spreek van kinders van gelowiges in onderskeiding van kinders van ongelowiges
nie.
Gods Woord leer egter vir ons dat ook die kinders gedoop moet word, want in die
doop word aan ons op aanskoulike wyse voorgestel wat Christus ook vir die kinders
gedoen het. Ook hulle moet deur Sy bloed van hulle sondes gereinig word. Ons
Geloofsbelydenis verwys in hierdie verband na die reinigingsoffer wat die ou Jode
kort na die geboorte van 'n kindjie sowel vir 'n seun as vir 'n dogter moes bring
(Levitikus 12). Die lam wat so gebring moes word, was 'n sakramentele teken van
Christus, die Lam van God. Daarom is dit geen wonder nie dat waar daar in die Ou
Bedeling sowel vir 'n seun as vir 'n dogter dié offerande gebring moes word, in die
Nuwe Bedeling die doop ook aan sowel seuns as dogters gebring moet word. Dit is
des te meer die geval omdat die doop in die plek van die besnydenis gekom het en
omdat die doop genoem word: die besnydenis van Christus (Kol. 2:11, 12).
Die groot vraag in hierdie verband is: Wat leer Gods Woord oor die wese van die
Kerk van die Here? As die Kerk 'n godsdienstige vereniging is, mag die kinders nie
gedoop word nie. Immers, om lid van 'n vereniging te kan word, moet 'n mens
volwasse wees. Dan sou Christus die Voorsitter van hierdie vereniging wees. Maar dit
is nie die geval nie; Christus is die Koning van Sy verbondsvolk en daar is geen
enkele koning wat slegs volwassenes tot onderdane het nie. Aan enige volk behoort
ook kinders en dit is ook die geval met die volk van God. Daar behoort ook kinders
aan die Kerk, al mag dit dan gebeur dat sommige van hulle later sal sê: Ons wil nie
vir Jesus as Koning oor ons erken nie. Christus het Self gesê: Laat die kindertjies na
My toe kom en verhinder hulle nie, want aan sulkes behoort die koninkryk van die
hemele.
Die kinders behoort aan die genadeverbond; en al die kinders van die gelowiges is in
die verbond en in die Kerk van die Here ingesluit tensy hulle hulself uitsluit. Daarom
praat ons nie van 'n uitwendige en van 'n inwendige verbond, van 'n Kerk binne die
Kerk nie, asof die inwendige vir enkeles en die uitwendige vir almal is nie. Dan
beteken dit dat die doop vir sommige 'n skyndoop is. Wanneer ons in die verbond
van God is, sal ons of die seëninge daarvan ontvang deur die ware geloof, of ons sal
die vloek ontvang omdat ons in ongeloof die beloftes van God verwerp het. As
gedoopte mense is en bly ons verantwoordelik; ons moet die beloftes van God
gelowig aanvaar en indien ons dit nie doen nie, is ons doop tot 'n oordeel vir ons.
Die beloftes van die genadeverbond kom ook aan die kinders toe en as hulle dan nie
gedoop moes word nie, sou Christus dit seker uitdruklik verbied het. Daarteenoor
leer die Skrif ons dat hele gesinne gedoop is; dié van Cornelius, van Lydia, van die
tronkbewaarder in Filippi. Wie sal beweer dat daar geen kinders in die gesinne was
nie?
Die kinders van die gelowiges is in Christus geheilig, nie van nature nie, maar
kragtens die genadeverbond en dus as kinders van die verbond (Dordtse Leerreëls I,
17). Om in Christus geheilig te wees, beteken nie alleen dat hulle uitwendig geheilig
(vir God afgesonder) is nie, maar ook inwendig – positief vir God en sy diens en
191