Leer en Lewe - AH Bogaards

Die tyd van die rigters was 'n teokratiese proeftyd. Saul was 'n anti-teokratiese
koning uit die stam van Benjamin. Toe die Here opdrag gegee het dat Amalek geheel
en al uitgeroei moes word, het hy dit nie gedoen nie, maar Agag en die beste van die
vee gespaar. Toe het die Here vir Saul verwerp.
Dawid weer was die teokratiese koning uit die stam van Juda. Salomo is as die vors
van vrede 'n tipe van Christus in die staat van verhoging. Christus het Self gesê:
Meer as Salomo is hier. Na die verdeling van die koninkryk van Salomo vind ons die
heilige linie in die ryk van Juda. Soms het die bestaan daarvan aan 'n dun draadjie
gehang, byvoorbeeld toe Atalia, die goddelose dogter van Agab en Isébel, die
koningshuis byna uitgemoor en net Joas behoue gebly het; ook toe Hiskia ernstig
siek was en hy geen opvolger gehad het nie aangesien Manasse eers drie jaar na sy
herstel gebore is.
Ook in Babel is die heilige linie deur Christus bewaar. Jojagin is vooruitgestuur
daarheen en uit hom het uiteindelik voortgekom Serubbabel, die seun van Sealtiël.
Na die ballingskap het 'n uiters moeilike tyd vir die volk aangebreek aangesien hulle
weer onder 'n vreemde mag gekom het; eers onder die mag van die Medo-Persiese
ryk en daarna onder die Grieks-Macadoniese ryk van Alexander die Grote. Die tyd
van die Ptolemeërs in Egipte was meer voorspoedig en toe is byvoorbeeld die Ou
Testament in Grieks vertaal (die Septuaginta-vertaling). Daarna het 'n tyd van swaar
vervolging aangebreek toe Israel onder die heerskappy van die Siriërs gekom het
met Antiochus Epiphanes, die Antichris van die Ou Testament, as hul koning. Deur
die dapperheid van die Makabeërs is Israel egter uit hulle mag verlos. Vóór die koms
van Christus het Esau eers nog weer oor Jakob geheers toe Herodus die Grote, 'n
nakomeling van Esau, deur die Romeine koning oor Palestina gemaak is.
Dan breek die volheid van die tyd egter aan en regeer Christus. Nou is die belofte
aan Abraham vervul: In jou sal al die geslagte van die aarde geseën word.
2. Tydens Sy aardse omwandeling
(a) Die Profeet
Die onderrig van die Here Jesus dra 'n profetiese karakter. Hy is ons hoogste Profeet
en Leraar wat aan ons die verborge raad en wil van God tot ons verlossing volkome
geopenbaar het. Dit kom baie duidelik uit in die Bergrede waar ons heel aan die
begin lees: "Hy het sy mond geopen en hulle geleer en gesê... (Matt. 5:2). In Deut.
18:15-18 word Christus as die Profeet aangekondig; in vers 18 lees ons: ,,‘n Profeet
sal Ek vir hulle verwek uit die midde van hulle broers," soos jy is, en Hy sal aan hulle
alles sê wat Ek Hom beveel." Hierdie Profeet het nou gekom en wanneer Hy begin
om te spreek, staan daar uitdruklik by: Hy het sy mond geopen. Christus is die
Profeet wat Moses aangekondig het; die Vader het Hom die woorde in die mond gelê
om te spreek. Wanneer Moses saam met Elia op die berg van verheerliking is, sê die
Vader (m.b.t. Christus): luister na Hom.
As Profeet het die Here verskillende gesprekke gevoer. Hy het die volk geleer, nie
soos die Skrifgeleerdes nie, maar soos Een wat gesag het. Ook met afsonderlike
persone het Hy gespreek. In Joh. 3 is die gesprek opgeteken wat die Here Jesus met
Nikodemus gevoer het. Dit het gegaan oor die wedergeboorte en hoe die koperslang
'n tipe was van Christus wat aan die kruis verhoog sou word sodat elkeen wat in
Hom glo nie verlore sou gaan nie, maar die ewige lewe kan hê.
Met die Samaritaanse vrou het die Here gepraat oor die lewende water, die gebed en
die koms van die Messias. Wanneer Hy die blindgeborene genees, sê Hy dat hier
geen bepaalde sonde op die spel is nie, omdat God verheerlik moes word. Met die
138