Leer en Lewe - AH Bogaards

gered nie. Ons moet dus op beide spore van Gods verkiesing en ons
verantwoordelikheid beweeg, anders vind daar ontsporing plaas.
Die genadeverbond is in die eerste plek 'n testament (diatheke), dit wil sê, 'n
eensydige beskikking van God, maar kragtens hierdie eensydige beskikking word dit
'n wederkerige ooreenkoms, 'n syntheke. Vir die jong kinders is die verbond slegs 'n
testament, 'n diatheke, dit wil sê, 'n eensydige beskikking van Godsweë en dus
monopleuries. Daarom sê ons Dordtse Leerreëls ook: Aangesien ons oor die wil van
God moet oordeel uit sy Woord wat getuig dat die kinders van die gelowiges heilig is,
nie van nature nie, maar kragtens die genadeverbond waarin hulle saam met hul
ouers opgeneem is, daarom moet godsalige ouers nie twyfel aan die uitverkiesing en
saligheid van hul kinders wat God in hul kinderjare uit hierdie lewe wegneem nie
(Hand. 2:39; 1 Kor. 7:14; Gen. 17:7).
Wanneer die kinders dan later self kan onderskei, word die diatheke (testament) vir
hulle 'n syntheke (verbond); die eensydige beskikking word 'n wederkerige
ooreenkoms. Hulle moet deur die geloof Christus aanvaar en in sy weë wandel.
Die genadeverbond is van so 'n fundamentele betekenis vir die geloofslewe dat sowel
die prediking as elke ander arbeid van die Kerk daarvan behoort uit te gaan; elke
voorstelling of praktyk in die kerklike lewe wat aan die betekenis van die verbond te
kort doen, moet vermy word. Christus het as Middelaar van die genadeverbond in die
plek van Adam opgetree en nou word sy verdienste ons toegereken, net soos die
skuld van Adam ons toegereken is (Rom. 5:12-21; 1 Kor. 15:22, 45 vv. [1Kor.
15:45-58). Daarom het die genadeverbond so 'n ryke betekenis vir die Kerk van die
Here. Ons word bewaar vir allerlei individualisme en sektarisme wat niks van die
verbond wil weet nie. Die Kerk is tog nie 'n vereniging van 'n groep los
opsigselfstaande individue wat deur 'n aparte wilsdaad lid word daarvan nie. Die
Kerk is die volk van die Here. En aan dié volk behoort sowel die volwassenes as hulle
kinders, alhoewel sommige dan later sal besluit dat hulle nie daaraan wil behoort en
in die weë van die Here wil wandel nie.
Die genadeverbond is ook van betekenis vir die sekerheid van ons geloof. Paulus sê
aan Timotheüs: "As ek my herinner die ongeveinsde geloof wat in jou is, wat eers
gewoon het in jou grootmoeder Loïs en in jou moeder Eunice, en wat – daarvan is ek
oortuig – ook in jou is." So wys hy daarop dat die lyn van die genadeverbond
verband hou met die persoonlike geloofslewe.
Dit hoef ons dan ook nie te verbaas dat in die kringe van sektes en van die valse
mistiek die sekerheid van die geloof dikwels ontbreek vanweë hierdie mense se
geestelike hoogmoed nie. Hulle maak die werk van die Heilige Gees los van die
Middelaar van die verbond. Hulle soek na aparte ervaringe en openbaringe los van
Christus en wil dan hulle sekerheid op hierdie bevindinge grond. Christus het tog Self
gesê dat die Heilige Gees dit sal neem uit wat aan Hom behoort en aan ons leer.
Hierdie mense meen ook dat die Heilige Gees hulle elkeen apart moet besoek met
besondere openbaringe. Die gevolg is dat die een 'n interessanter verhaal wil vertel
as die ander.
Die genadeverbond laat ons egter sien dat die Heilige Gees organies werk. Christus
is die Wynstok en ons is die ranke; en dit wys op die gemeenskap van die heiliges.
Wie dan seker wil wees van sy verkiesing, moet dié sekerheid soek in die
gemeenskap van die heiliges, in die Kerk. Die ware geloof is 'n vaste vertroue wat
die Heilige Gees in my hart werk dat nie alleen aan ander nie, maar ook aan my
vergewing van sonde geskenk word uit louter genade om Christus ontwille.
Waar daar met die genadeverbond geknoei word, is daar geen geloofsversekerdheid
112