Leer en Lewe - AH Bogaards

eël nie op nie, maar bevestig dit dit juis.
Volgens Gods Woord en ons Belydenisskrifte bestaan die heilsorde uit die volgende
trappe: roeping, wedergeboorte, geloof, bekering, regverdigmaking, heiligmaking,
volharding van die heiliges en verheerliking.
A. DIE ROEPING
1. Roeping gaan wedergeboorte vooraf
Ons Heidelbergse Kategismus leer dat die Heilige Gees die ware geloof en ook 'n
vaste vertroue in ons harte werk deur die Evangelie en deur die verkondiging
daarvan. Prof. dr. H. Bavinck skryf in sy kostelike boek: Roeping en Wedergeboorte:
"Niemand mag dink dat daar 'n sekere teëstelling is tussen die aanvang van die
nuwe lewe wat die Heilige Gees alleen sou werk sonder die Woord en die voortgang
van die nuwe lewe soos wat die Heilige Gees dit deur die Woord nie" (55). Die
Nederlandse Geloofsbelydenis spreek in artikel 35 oor die tweede geboorte wat
plaasvind deur die Woord van die Evangelie in die gemeenskap van die liggaam van
Christus. In die Dordtse Leerreëls bely ons: "Die almagtige werking van God
waardeur Hy ons natuurlike lewe voortbring en onderhou, sluit nie uit nie, maar
vereis die gebruik van die middele waardeur God na sy oneindige wysheid en
goedheid hierdie krag van Hom wou uitoefen. Net so sluit ook die voormelde
bonatuurlike werking van God waardeur Hy ons wederbaar, volstrek nie uit nie, en
dit stoot volstrek nie omver die gebruik van die Evangelie wat die wyse God as 'n
saad van die wedergeboorte en 'n spys vir die siel verordineer het nie (III, iv: 17).
Die uitdrukking "saad van die wedergeboorte" wys op die ontstaan van die nuwe
lewe en die uitdrukking "spys van die siel" wys op die voortbestaan van die nuwe
lewe. Daarmee het dié Sinode die Remonstrantse bedenking dat die bonatuurlike
werking van die Heilige Gees die genademiddel van die Woord uitsluit, beslis verwerp
en as leer van die Kerk uitgespreek dat God die Evangelie tot 'n daad van die
wedergeboorte verordineer het.
Ook die Westminster Confession laat die roeping aan die wedergeboorte voorafgaan.
Die Heilige Skrif is dan ook baie duidelik hieroor. God het gesê: "Laat daar lig wees;
en daar was lig." Hy spreek en dit is daar; hy gebied en dit staan daar. Hy roep die
dinge wat nie is nie asof hulle reeds daar was. Esegiël moet profeteer tot die dorre
doodsbeendere. Ons Here Jesus het in die gelykenis van die saaier gewys op die
saad wat ontkiem en vrug dra. Petrus sê: "Julle is wedergebore nie uit verganklike
saad nie, maar uit onverganklike deur die lewende Woord van God wat tot in
ewigheid bly" (1 Pet. 1:23). En dan voeg hy daaraan toe: "En dit is die Woord wat
aan julle verkondig is." Jakobus sê: Volgens sy wil het Hy ons voortgebring deur die
woord van die waarheid, sodat ons as eerstelinge van sy skepsele kan wees" (Jak.
1:18).
Sowel by die skepping as by die herskepping gaan die roeping voorop. Die werk van
die Seun gaan aan dié van die Heilige Gees vooraf. Ons vier eers Paasfees en daarna
Pinksterfees. Bavinck skryf: "Dit skyn asof in die geval van klein kindertjies die
wedergeboorte aan die roeping en die werking van die Gees aan die Woord vooraf
gaan. Dit is veral die geval met die klein kindertjies van die gelowiges waar dit skyn
asof die wedergeboorte in dié sin onmiddellik is dat dit sonder en buite die Woord
van die Evangelie plaasvind en die roeping dus nie aan die wedergeboorte
voorafgaan nie. Hierdie oordeel is egter nie juis nie. Indien die klein kindertjies buite
hulle wete deur God in genade aangeneem en wedergebore word, veronderstel dit
altyd dat die genadeverbond met die Evangelie, waarin dit aangekondig word,
154