Leer en Lewe - AH Bogaards

XI DIE LEER VAN DIE VERBONDE
A. DIE VERBOND VAN DIE VERLOSSING
Wanneer ons handel oor die leer van die verbonde, moet ons uitgaan van God se
werk en kan ons nie maar volstaan met wat die skepsel doen nie. Daarom het die
gereformeerde teologie altyd nadruk gelê op die verbond van die verlossing, ook
genoem die vrederaad van God.
Die Bybel leer ons dat ons wat hierdie saak betref moet teruggaan tot vóór die
grondlegging van die wêreld; voordat die werkverbond verbreek en die
genadeverbond opgerig is. God is die oorsprong van ons verlossing en daarom ook
van die verbond van vrede wat Hy met ons opgerig het.
By ons mense dra 'n verbond altyd 'n tweesydige karakter, omdat dit deur twee
persone gesluit en ingewillig word. Maar die verbond van verlossing is gesluit toe
daar nog geen mense was nie. Dié verbond sluit wel die mens in, maar dit is van
ewigheid af oor hom beskik sonder dat hyself ook maar iets daarmee te doen gehad
het. Ons het hier dus te doen met iets van die allergrootste belang.
Volgens die Skrif is Christus van ewigheid af verkies en aangewys as ons Borg en
Middelaar. Hy is Priester vir ewig volgens die orde van Melgisédek. Die Vader het van
ewigheid af aan Hom die opdrag gegee om Sy Middelaarswerk te doen. Daar was van
ewigheid 'n verbondsrelasie tussen Vader, Seun en Heilige Gees. Die Drie-enige God
waarborg Self dat Sy werk sal geluk. Van ewigheid af het Hy 'n verbond opgerig wat
gerig was op die mens en op die skepping. So het Hy gesorg dat alles vas en seker
is. Hy kan deur niks, ook nie deur die sonde, verras word nie. Sy Raad sal bestaan
tot in ewigheid en Sy welbehae sal Hy tot uitvoer bring.
Die verbond van verlossing of vrederaad is in die ware sin van die woord 'n verbond
omdat daarin Partye optree (die drie Persone van die Goddelike Wese) wat
selfstandig naas mekaar staan en tot mekaar in 'n volkome liefdesverhouding staan.
Van ewigheid af het dié Drie-enige God in die vrederaad vir die mens opgetree.
Die Vader het met die Seun 'n verbond gesluit dat Hy sal intree vir diegene wat in
die tyd in sonde sou verval. Hy hou sy werk in stand en wil deur reg en geregtigheid
en in sy groot liefde sy werk herskep. Hy het in die verbondsrelasie aan sy Seun die
opdrag gegee om sy lewe te gee vir die uitverkorenes en sy siel tot 'n losprys vir
baie.
Die Seun was daartoe bereid en het Hom in die verbond van verlossing verbind om
terstond na die sondeval as Middelaar van die genadeverbond op te tree en in die
volheid van die tyd die heerlikheid te verlaat wat Hy by die Vader gehad het van voor
die grondlegging van die wêreld af. Hy het gesê: "Kyk, Ek kom om U wil te doen, o
God, in die boekrol is dit My voorgeskrywe." Daarom was dit altyd sy spyse om die
wil te doen van sy Vader wat in die hemele is. Die Seun het Homself vrywillig vir ons
gegee; daarom het Hy later gesê: Al wat die Vader My gee, sal na My toe kom; en
Ek sal hom wat na My toe kom, nooit uitwerp nie. Want Ek het uit die hemel
neergedaal, nie om My wil te doen nie, maar die wil van Hom wat My gestuur het. En
dit is die wil van die Vader wat My gestuur het, dat elkeen wat die Seun aanskou en
in Hom glo, die ewige lewe mag hê; en Ek sal hom opwek in die laaste dag (Joh.
6:37-40).
Die Heilige Gees het in die vrederaad van die Vader en die Seun die opdrag ontvang
om die Seun te salf en ook die gelowiges hierdie salwing deelagtig te maak, om
sodoende al die uitverkorenes na die Seun toe te bring en sodoende ook tot die
Vader. Die Heilige Gees het dit op Hom geneem om in die stryd teen Satan die Bruid
108