Leer en Lewe - AH Bogaards

III DIE DRIE-EENHEID VAN GOD
A. WAT SÊ DIE SKRIF?
Die Heilige Skrif leer vir ons dat die enige waaragtige God die Drie-enige God is, een
goddelike Wese en drie Persone.
Wanneer ons nou die bewysplekke uit die Heilige Skrif noem, moet ons let op die
onderskeid tussen die Ou en Nuwe Testament en tewens op die juiste verhouding
waarin hulle tot mekaar staan. Hier dreig immers twee gevare: ten eerste dat ons sal
meen dat die gelowiges uit die ou Verbond dieselfde kennis gehad het as die
gelowiges van die nuwe Verbond; ten tweede dat ons die Ou Testament as
minderwaardig sal bestempel. In 'n blombol is die blom reeds aanwesig; die blare en
die kleure is reeds daar aanwesig, sy dit dan verborge. Die blom groei later daaruit
en word nie aangeplak nie; so kom wat verborge was tot openbaring. So is die Nuwe
Testament in die Oue verborge en word die Ou Testament in die Nuwe openbaar.
Daar is dus 'n voortgaande openbaring reeds in die Ou Testament en straks ook in
die Nuwe. Dit moet ons veral onthou wanneer ons spreek van die bewyse uit die
Heilige Skrif vir die Drie-eenheid. In die Ou Testament het God Hom geopenbaar as
die Drie-enige God, maar in die Nuwe Testament kom dit nog duideliker uit ,en gaan
die volle lig op oor die Ou Testament.
Opmerklik is dat die Ou Testament die nadruk so sterk laat val op die eenheid, die
enigheid van God, op die één Goddelike Wese. Israel het te midde van die heidene
geleef wat baie gode gehad het sodat die volk voortdurend moes stry teen die sonde
van die politeïsme, die veelgodedom. Daarom sê die Heilige Gees in Deut. 6:4:"Hoor,
Israel, die Here u God is 'n enige Here."
Maar in die Ou Testament word ook die drie Persone naas mekaar genoem. In Gen.
1:26-27 staan: "En God het gesê: Laat Ons mense maak na ons beeld, na ons
gelykenis. En God het die mens geskape na sy beeld, na die beeld van God het Hy
hom geskape, man en vrou het Hy hulle geskape." Hier word die meervoud Ons en
daarna die enkelvoud Sy gebruik. Die meervoud sien op die drie Persone en die
enkelvoud op die één Wese van God. Dié meervoud kan nie 'n majesteits-meervoud
wees soos 'n koning soms gebruik nie – die majesteitsmeervoud is 'n uitvinding van
'n baie later tyd soos wat daaruit blyk dat byvoorbeeld, Nebukadnesar sê: "Ek,
koning Nebukadnesar." Indien God die majesteitsmeervoud wou gebruik het, sou Hy
dit seker ook op ander plekke gebruik het, soos byvoorbeeld by die wetgewing op
Sinaï, en daar sê Hy: "Ek, die Here jou God wat jou uit die slawehuis uitgelei het."
Die bewys dat ons hier moet dink aan die Drie-eenheid van God, vind ons in Gen.
3:22:"Nou het die mens geword soos een van Ons." Ook word in Genesis 1 reeds
gespreek oor die Skepper (God), die Woord (die spreke van God) en die Heilige Gees
wat op die water sweef.
Dan dink ons aan die Ou Testamentiese seën wat die Hoëpriester aan die volk moes
gee: "Die Here seën u en behoed u. Die Here laat sy aangesig oor u skyn en wees u
genadig. Die Here verhef sy aangesig oor u en gee u vrede." Driemaal word die
Naam Here gebruik: behoed sien op die werk van die Vader; genadig sien op die
verlossingswerk van die Seun; vrede word in die hart gewerk deur die Heilige Gees.
In Ps. 33:6 lees ons: "Deur die Woord van die Here is die hemele gemaak en deur
die Gees van sy mond hul hele leër." In Jesaja 61:1 staan: "die Gees van die Here is
op My, omdat die Here my gesalf het om 'n blye boodskap te bring aan die
ootmoediges." Met hierdie teks uit Jesaja het die Here Jesus Hom in die sinagoge van
Nasareth as die Messias voorgestel. In Jesaja 63:9, 10 lees ons: "in al hulle
benoudheid was Hy benoud en die Engel van sy aangesig het hulle verlos, maar hulle
49