Leer en Lewe - AH Bogaards

Christus het aan die aartsvaders en profete die raad van God vir die verlede bekend
gemaak. Maar Hy het ook die wil van God vir die hede bekend gemaak en tewens
gesê wat in die verre toekoms sou gebeur. Met die oog hierop het Hy verskillende
instrumente in verskillende tye gebruik. So het Hy hom vir Sy profetiese arbeid
bedien van die teofanie, dit is, die verskyning van die Seun van God. Meermale het
Hy Homself geopenbaar as die Engel van die Here of die Engel van die verbond.
Wanneer Abraham besoek kry van drie engele dan sien ons dat een van hulle die
tweede Persoon van die Goddelike Wese is wat aan Abraham openbaar dat Hy
Sodom en Gomorra gaan verwoes. Veral in die vroegste tye van die Godsopenbaring
het die Seun meermale verskyn. Ons kan in hierdie verband dan ook spreek van
Christofanie, verskyning van die Christus.
Namate die Christofanie minder word, word die profesie meer en duideliker. Dan
gebruik Christus mense as Sy openbaringsorgane. Hy gebruik hul verstand om die
gedagtes van God daarin te lê, hul tong om dié gedagtes uit te spreek en hul vingers
om dit neer te skrywe.
Christus is dus dié Profeet. Sy Gees spreek in en deur die profete en so kondig
Christus Homself aan in die hele Ou Testament. Hy spreek daarin van Sy koms na
die wêreld, van Sy lyding, dood en opstanding. Hy maak Sy eie liedere wat Hy straks
sal sing – byvoorbeeld Psalm 22 as Hy aan die kruis uitroep: My God, My God,
waarom het U My verlaat? (Ps. 22:1)
Ons moet onderskeid maak tussen profesie en openbaring (Apokalips). Die profesie
trek die lyne uit die hede na die verlede. Daarom kan ons die profesie alleen reg
verstaan indien ons weet in watter tyd die profeet geprofeteer het. Die profesie sê
hoe uit die graankorrel die halm en uiteindelik die aar sal kom.
In die geval van die openbaring is sake anders gesteld: hier word dinge m.b.t. die
toekoms onthul wat bedek was. Daar is tussen die hede en dié openbaring skynbaar
geen verband nie. Dit is soos met 'n standbeeld wat nog bedek is en onthul moet
word. Of Johannes, byvoorbeeld, sy Openbaring op Patmos of elders ontvang het,
maak nie veel saak nie. Ook in die Ou Testament tref ons sulke apokaliptiese
gedeeltes aan, byvoorbeeld, die laaste gedeelte van Daniël.
Opmerklik is dit verder dat die Kanon van die Ou Testament vasgestel was deur
Esra, dus voor die begin van die Nuwe Testament. Ook hierdie profetiese arbeid het
Christus verrig voor Sy koms in die vlees sodat wanneer die volheid van die tyd
aangebreek het, die Woord van God gereed sou wees. Hy wou hê dat die volk van
God die hele Woord van God moes besit. Daarom het Hy ook so dikwels op die
betekenis van dié te boek gestelde Woord gewys en daaruit aangehaal. Ondersoek
die Skrifte, sê Hy, omdat dit van My getuig. Hy het die Ou Testament gebruik sodat
almal kon sien dat dit in Hom vervul is.
Die Ou Testament is ook Sy boek. Hy het die skrywers gedrywe deur Sy Gees. Hy
het gesorg dat al die boeke gereed was toe Hy in die wêreld gekom het – nie om die
Wet en die Profete te ontbind nie, maar om dit te vervul.
(b) Priester
Christus is ons enigste Hoëpriester wat terstond na die val in die plek van Adam
gekom het. In die Bybel sien ons dat 'n priester steeds voor die aangesig van God
dien. In Esegiël lees ons dat die priesters die diens van die huis (van die Here)
waarneem. In Joël 1:9 word die priesters genoem die dienaars van die Here. Die
priesters mag gaan waar die volk nie mag gaan nie, naamlik, in die paleis van die
Koning van alle konings. Die hoëpriester kon selfs in die Allerheiligste ingaan – dáár
135