Leer en Lewe - AH Bogaards

(die Kerk) gereed te maak vir die Bruidegom (Christus).
Sodoende is ons saligheid veranker in die Drie-enige God uit Wie die verbonde
voortkom. Hoe dankbaar moet ons nie hiervoor wees nie. Ons saligheid rus op vaste
fondament. Wat Satan nou ook al doen, hy sal nooit daarin slaag om God se werk te
laat misluk nie. Want al sou Adam dan nou ook verlei word deur Satan en
ongehoorsaam word en in sonde val, die tweede Adam het gereed gestaan omdat Hy
reeds in die vrederaad dit op Hom geneem het om in die plek van die eerste Adam
op te tree.
Teenoor hierdie tweede Adam staan die duiwel magteloos. Die poorte van die hel sal
Sy gemeente nie oorweldig nie. Kragtens God se vrederaad is die oorwinning seker.
Aan die nuwe mensheid, die groot verloste skare wat niemand kan tel nie, sal
behoort al dié sondaars wat van ewigheid af deur die Vader aan die Seun gegee is en
wie se name geskrywe is in die boek van die lewe van die Lam. Vir húlle het Christus
in die wêreld gekom terwyl die Heilige Gees in hulle harte gekom het om dáár die
geloof te werk en hulle in Christus in te lyf.
Die vrederaad of verbond van verlossing kan nie wankel nie; eenmaal sal die Heilige
Gees die bruidskerk sonder vlek of rimpel aan die Seun oorgee en die Seun en die
Heilige Gees sal met haar tot God gaan sodat God sal wees alles en in almal.
B. DIE WERKVERBOND
Die Drie-enige God wat van ewigheid af die verbond van verlossing opgerig het, het
die mens in 'n verbondsverhouding tot Homself geskape; dit beteken dat hy met God
kon omgaan.
Reeds by die skepping het God die werkverbond met die mens opgerig. Net soos
daar by die geboorte reeds 'n verbondsverhouding tussen die moeder en haar kind
bestaan, is daar sedert die skepping, die geboorte van hemel en aarde, 'n
verbondsverhouding tussen God en mens.
Ons moet egter die naam werkverbond nie verkeerd verstaan asof die mens deur sy
werke die ewige lewe kon verdien nie. Nooit kan die mens hom by God verdienstelik
maak nie. Alles het hy van God ontvang: sy werkkrag, sy verstand, sy gevoel, sy wil.
Adam sou dus nie op grond van sy werke nie, maar langs die weg van die
werkverbond die ewige lewe verkry het. Die naam werk-verbond wys alleen maar op
die weg wat ingeslaan moes word.
Dié werkverbond het God by die Skepping opgerig. Dit is egter nie so dat God die
mens eers geskape het en toe met hom 'n verbond opgerig het sodat beide partye
dit tot stand gebring het nie. Die werkverbond is in sy oorsprong éénsydig
(monopleuries), dit wil sê, God is die oorsprong daarvan en die mens kon nie anders
nie as om dit dankbaar te aanvaar nie. En in die aanvaarding deur die mens lê
tewens die tweesydige karakter van die verbond: die mens kon die verbond hou,
maar dit ook verbreek. Hy kon of langs die weg van die onderhouding van die
verbond daartoe kom dat hy geen sonde meer kan doen nie, òf hy kon die verbond
verbreek en 'n slaaf van die sonde word.
God eis alles of niks nie. Daar is geen middeweg moontlik nie. God het die mens na
sy beeld geskape en aan hom die amptelike taak gegee om as profeet God reg te
ken en te verheerlik (hoof), om as priester God bo alles lief te hê en sy naaste soos
homself (hart) en om as koning God te dien en oor die hele skepping te heers
(hand).
109