Leer en Lewe - AH Bogaards

Die Heidelbergse Kategismus stel dit mooi in vr. 85: "Hoe word die hemelryk gesluit
en geopen deur die Christelike ban? Só, dat, volgens die bevel van Christus, die wat
onder die Christelike naam 'n on-Christelike leer of lewe openbaar, as hulle nadat
hulle verskeie male broederlik vermaan is, van hul dwalinge of hul skandelike lewe
geen afstand wil doen nie, by die gemeente of dié wat deur die gemeente daartoe
verorden is, aangegee word; en, as hulle hul aan die vermaning nie steur nie, die
sakramente hulle deur dié persone verbied word, en hulle uit die Christelike
gemeente en deur God self uit die Ryk van Christus uitgesluit word, terwyl hulle
wees as lede van Christus en van sy gemeente aangeneem word wanneer hulle
waaragtige verbetering beloof en bewys."
Bogenoemde drie kenmerke is duidelik genoeg dat ons kan onderskei tussen die
ware en die valse Kerk.
Ons Belydenis wys ook op die merktekens van die ware Christene sodat ons hulle
van die huigelaars of geveinsdes kan onderskei. Ook hierdie merktekens is in
ooreenstemming met wat die Skrif leer. Die merktekens van die Christene is die
ware geloof in Christus en dat hulle die sonde haat en ontvlug, terwyl hulle in die
weë van die Here wandel en die geregtigheid najaag. Paulus sê: Nie dat ek dit al
verkry het of al volmaak is nie, maar ek jaag daarna of ek dit ook kan gryp, omdat
ek ook deur Christus Jesus gegryp is.
G. DIE MERKTEKENS VAN DIE VALSE KERK
Ons Belydenis handel verder ook oor die merktekens van die valse Kerk. Dit is
opmerklik dat dit nie handel oor die merktekens van diegene wat aan die valse Kerk
behoort nie, en die rede is dat daar ook binne die valse Kerk ware kinders van God
kan wees. Oor die persone wat aan die valse Kerk behoort, het die Reformatore nooit
'n oordeel uitgespreek nie. Dié wat buite is, oordeel God.
Die merktekens van die valse Kerk is, eerstens, dat dit aan sy eie verordeninge meer
mag en gesag toeken as aan die Woord van God en hom aan die juk van Christus nie
wil onderwerp nie. Verder bedien dit die sakramente nie soos Christus dit in sy
Woord verorden het nie, maar neem daarvan af en voeg daaraan toe na eie
goeddunke. In plaas van die tug reg te gebruik, maak dit misbruik daarvan deur
diegene te vervolg wat heilig lewe na die Woord van God en wat hom oor sy
gebreke, gierigheid en afgodery bestraf.
H. ONSUIWERHEID IN DIE KERK
Dit spreek vanself dat ons op aarde nie moet soek na 'n Kerk wat sonder enige vlek
of rimpel is nie of dat ons ooit sodanige Kerk hier sal vind nie. Daar is geen Kerk wat
enkel uit gelowiges bestaan of wat nie moet stry teen die inwonende sonde nie.
Wanneer die Belydenis handel oor die gebruik van die kerklike tug, wys dit op die
sondes wat daardeur bestraf moet word en ook op die feit dat daar huigelaars in die
Kerk gevind word wat nie in der waarheid daaraan behoort nie. Teen hierdie
onsuiwerheid moet daar gestry word. Dit gebeur in die prediking van die Woord
wanneer die sondes bestraf word, asook in die ander amptelike werksaamheid van
die Kerk. Die onkruid moet gedurig uitgetrek word sodat dit nie die goeie saad
versmoor en die toorn van God oor die hele gemeente ontsteek word nie.
Ons mag ook nooit ons rug op die Kerk draai omdat daar sondes en onsuiwerheid in
gevind word nie. Die Kerk moet steeds gesuiwer word.
181