Leer en Lewe - AH Bogaards

XII DIE MIDDELAAR VAN DIE GENADEVERBOND
A. DIE PERSOON VAN DIE MIDDELAAR
1. Jesus is die Christus, die Seun van God
Die Middelaar van die genadeverbond is Jesus Christus, die Seun van God. In die
begin was die Woord en die Woord was by God en die Woord was God; dié Woord
het vlees geword. Ons bely dan ook dat die Jesus van die geskiedenis, wat ontvang
is van die Heilige Gees en gebore uit die maagd Maria, die Christus is wat die Vader
beloof en gestuur het.
Die belydenis wat Petrus afgelê het, is in hierdie verband van besondere belang. Die
Here Jesus was met sy dissipels in die streke van Cesaréa Filippi, digby die
oorspronge van die Jordaan; 'n baie gewigtige oomblik het aangebreek vir die
dissipels en vir die ganse Christelike Kerk. Daarom moet ons daarop let dat ons Here
Jesus eers gebid en toe vir hulle gevra het: "Wie sê die skare is Ek?" (Lukas 9:18).
Dit gaan hier om die juiste Christologie, die suiwere Christusbeskouing. Daarom is
hierdie vraag van die Heiland nie van bykomende belang nie, maar van wesenlike
belang, 'n ondersoek van Sy kant na die beskouing wat die mense het oor wie Hy is
– nie hoe Hy is of wat Hy doen nie. En die dissipels het goed geluister na die opinies
wat daar onder die mense gegeld het, opinies wat, soos gewoonlik met die dwaling
die geval is, nogal uiteenlopend was: Sommige het gesê dat Hy Johannes die Doper
is, ander Elia, ander Jeremia en ander: een van die profete. En dan kom die groot
oomblik. Christus kom van die sirkelomtrek na die middelpunt en stel die persoonlike
vraag: Maar julle, wie sê julle is Ek? En dan antwoord Petrus ook namens die ander
dissipels: U is die Christus, die Seun van die lewende God. (Matt. 16:16) Let wel: Hy
sê nie: ek is van mening dat, of ons dink so nie, maar U is dit, so is dit en nie anders
nie.
Jesus is die Christus, die Seun van die lewende God. Al dink die mense ook baie van
Hom en stel Hom op een lyn met die profete en noem hulle Hom die Profeet by
uitnemendheid, dwaal hulle. Die belydenis van Petrus is die enig-ware, wat straks in
die hele wêreld sal weerklink. Daarom antwoord die Here Jesus hom: "salig is jy,
Simon Bar-Jona, want vlees en bloed het dit nie aan jou geopenbaar nie, maar My
Vader wat in die hemele." (Matt. 16:17)
Hier het ons die veroordeling van alle relativisme wat leer dat iets só kan wees, maar
ook anders; dit is goed of beter of die beste. Nee, die Here Jesus sê nie dat die
mense goeie antwoorde gegee het en Petrus die beste antwoord nie, maar dat al die
ander antwoorde beslis verkeerd is en die van Petrus alleen maar goed en reg. Die
ander antwoorde en Christusbeskouinge is vals en vleeslik, dié van Petrus is alleen
waar omdat dit geopenbaar is deur die Vader in die hemele.
Hier gaan die geloof en ongeloof dan ook uiteen en is daar geen basis vir 'n gesprek
nie, maar alleen vir verskil. Hierin lê die veroordeling van elke Christusbeskouing wat
op kritiese grondslag staan.
En op hierdie belydenis van Petrus, op hierdie rots, bou Christus sy gemeente só
stewig dat die poorte van die hel dit nie sal oorweldig nie.
2. Die grondslae vir die vleeswording van die Woord
Die Evangelie volgens Johannes toon vir ons aan dat die vleeswording van die Woord
(ons Here Jesus) geleë is in die Drie-enige God wat die wêreld geskape en Homself
geopenbaar het.
115