Leer en Lewe - AH Bogaards

B. WEDERGEBOORTE
Laat ons eers let op wat ons belydenisskrifte sê oor die wedergeboorte.
In die Nederlandse Geloofsbelydenis staan dat die ware geloof in die mens gewerk
word deur die gehoor van die Woord van God en dat die werking van die Heilige
Gees hom wederbaar en tot 'n nuwe mens maak, hom 'n nuwe lewe laat lei en hom
vrymaak van die slawerny van die sonde (artikel 24). Ook dat God ons deur die
bloed van Christus en die Heilige Gees wederbaar uit kinders van die toorn tot
kinders van God (artikel 34). En hierdie tweede geboorte vind plaas deur die Woord
van die Evangelie, in die gemeenskap van die liggaam van Christus en is geestelik en
hemels en alleen die deel van die uitverkorenes (artikel 35).
In die Heidelbergse Kategismus word gesê dat ons deur die Gees van God
wedergebore moet word (vr. 8) en dat ons deur die krag van Christus opgewek word
tot 'n nuwe lewe (vr. 45). Ook word die doop deur die Heilige Gees die bad van die
wedergeboorte en die afwassing van die sondes genoem (vr. 73).
In die Dordtse Leerreëls word uitvoerig oor die wedergeboorte gehandel. God
vermurf genadiglik die hart van die uitverkorenes, en buig dit om te glo alhoewel dit
hard is (1:6). Hy dring ook tot in die binneste dele van die mens met die kragdadige
werking van dieselfde wederbarende Gees; Hy open die hart wat gesluit is; Hy
vermurf wat hard is; Hy besny wat onbesnede is. In die wil stort Hy nuwe
hoedanighede in en maak dat die wil wat dood was, lewend word; wat boos was,
goed word; wat nie wou nie, nou inderdaad wil; wat wederspannig was, gehoorsaam
word. Hy beweeg en versterk die wil só dat dit soos 'n goeie boom vrugte van goeie
werke kan voortbring (III, IV: 11). Dit is die wedergeboorte, die vernuwing, nuwe
skepping, opwekking uit die dode en lewendmaking waarvan so heerlik in die Skrif
gespreek word, wat God sonder ons in ons werk. Dit is 'n geheel bowenatuurlike,
baie kragtige en tegelyk baie soete, wonderbare, verborge en onuitspreeklike
werking wat in sy krag nie minder of geringer is as die skepping of die opwekking
van die dode nie (12). Hierdie almagtige werking van God sluit nie uit en dit stoot
volstrek nie omvêr die gebruik van die Evangelie wat die wyse God as 'n saad van
die wedergeboorte en 'n spys vir die siel verordineer het nie (17).
Die Remonstrante het geleer dat 'n mens die wedergeboorte kan teenstaan en dat
dit in sy mag is om wedergebore te word of nie. Dit is egter in stryd met die
duidelike uitsprake van die Heilige Skrif soos in Efesiërs 1:19; 2 Thess. 1:11; 2 Pet.
1:3.
Die Heilige Skrif handel oor die wedergeboorte in drieërlei sin: Ten eerste in die sin
van die vernuwing of wedergeboorte die hart. So het Christus aan Nikodemus gesê:
As iemand nie weer gebore word nie, kan hy die koninkryk van God nie sien nie. En!
As iemand nie gebore word uit water en Gees nie, kan hy in die koninkryk van God
nie ingaan nie (Joh. 3). Die apostel Petrus sê dat die Vader van onse Here Jesus
Christus aan ons die wedergeboorte geskenk het tot 'n lewende hoop deur die
opstanding van Jesus Christus uit die dode. En ook dat ons wedergebore is, nie uit
verganklike saad nie, maar uit onverganklike, deur die lewende Woord van God wat
tot in ewigheid bly (1 Petrus 1:3, 23–25). Jakobus sê: Volgens sy wil het Hy ons
voortgebring deur die woord van die waarheid, sodat ons as eerstelinge van sy
skepsele kan wees (Jak. 1:18). Johannes sê in sy briewe dat die wedergeborenes uit
God gebore is (1 Joh. 2:29; 1 Joh. 3:9; 1 Joh. 4:7; 1 Joh. 5:1).
Ten tweede word die wedergeboorte genoem die vernuwing van ons hele lewe wat
geopenbaar word in die afsterwing van die ou en in die opstanding van die nuwe
158