Leer en Lewe - AH Bogaards

VI DIE SKEPPING
A. GOD HET DIE WÊRELD GESKAPE
In die begin het God die hemel en die aarde geskape (Gen. 1:1). En deur die geloof
verstaan ons dat die wêreld deur die woord van God toeberei is, sodat die dinge wat
gesien word, nie ontstaan het uit sienlike dinge nie (Heb. 11:3).
Dat die Drie-enige God geskape het, weet ons uit sy Woord; God self het dit aan ons
geopenbaar, Hy self het gesê dat en hoe Hy die wêreld geskape het. Ons sou daar
niks van geweet het as dit nie aan ons geopenbaar was nie. Buite Gods Woord om
verval ons in 'n legio van vrae, veronderstellinge en gefantaseerde hipoteses wat ons
in allerlei dwalinge kan laat verval.
Indien ons seker wil weet, moet ons kennis ontvang, van genade leef, deur Gods
Woord onderwys word. Die Skepper self het dit aan ons geopenbaar en ons sal sy
Woord òf gelowig aanvaar òf in ongeloof verwerp. Ons moet die antwoord op hierdie
moeilike vraag na die ontstaan van alle dinge ontvang, of ons moet dit self soek en
dan kan geen mens die antwoord vind nie.
Barth spreek van 'n sage, wat sig van die fantasie bedien en probeer raai hoe dinge
voor die aanvang van die geskiedenis was. Daarteenoor het ons in Gen. 1 en 2 geen
sage nie, maar die volkome betroubare en suiwere mededeling van dit wat God
gedoen het. Die Bybel fantaseer en raai nie, maar gee aan ons 'n historiese
mededeling van God se skeppingswerk en daarvoor moet ons dankbaar wees.
Die Bybel spreek verder ook die taal van die daaglikse lewe. Sommige is van oordeel
dat die Bybelskrywers 'n onjuiste wêreldbeeld gehad het en daarom hul eie onjuiste
kyk op die ontstaan van die dinge gehad het. Dit is nie waar nie en dit is kritiek op
Gods Woord. Die Bybel spreek vir alle tye en ons moet nie eensydig die nadruk lê op
die menslike faktor nie, omdat ook van Genesis 1 en 2 geld: Die Heilige Gees sê. Ons
moet nie wyser as God wil wees nie. Die Skeppingsverhaal bied aan ons geskiedenis
en volle werklikheid.
Nou spreek dit vanself dat baie heidense volke ook skeppingsverhale in hulle heilige
boeke het. Almal stam van Noag en sy seuns Sem, Gam en Jafet af en dus was almal
oorspronklik bekend met die openbaring van God. In die geslag van Sem en
Abraham het die Godsopenbaring suiwer gebly, maar in die ander geslagte – dus by
die heidense volkere – is die skeppingsverhaal vervals. Daarom wyk die voorstellinge
van die heidense volkere baie ver van die Bybel af: hulle leer 'n veelgodedom,
spreek ook oor die ontstaan en wording van die gode, terwyl hulle 'n soort oerstof
aanneem waaruit alle dinge ontstaan het. Natuurlik is daar ook enkele punte van
ooreenkoms en spreek hierdie verhale van dag en nag, man en vrou ens., maar hulle
het ver van die waarheid afgewyk. Daarom wil ons Gods Woord nie beskou in die
skemerlig van die heidense voorstellings nie, maar ons wil laasgenoemde besien in
die helder soeklig van Gods Woord. Dit is nie 'n kwessie van goed – beter – beste
nie, maar van waar en vals, waarheid en leuen.
Daarom is dit so verkeerd dat mense wat die natuurwetenskap bestudeer, dink dat
hulle die Bybel moet bestry. In die plek van die skepping stel hulle die evolusie. Die
verskillende soorte sou dan uit 'n lewenslose stof ontwikkel het en in die wording van
die individu sien hulle 'n herhaling van die wording van die soort. Die grense word
dus uitgewis. Maar God het die verskillende diere geskep volgens hulle soorte (Gen.
1:20-25). Paulus leer in 1 Korinthe 15:39 dat daar geen oorgang is van die een soort
in die ander soort nie: maar die vlees van mense is anders as die vlees van vee, en
dié van visse anders as dié van voëls. Daar is nêrens 'n tussenskakel nie. Gods
77