Rapport definitief herziene versie - Ivo Giesen

een (grond)wettelijke norm – te weten art. 1 Gw 275 dat discriminatie verbiedt – opleveren.
Daarvoor kan de overheid aansprakelijk worden gehouden. Het feit dat door algemene
voorlichting iemands reputatie wordt geschonden leidt echter, zoals hiervoor is gebleken,
niet zonder meer tot aansprakelijkheid, onder meer niet indien dergelijke algemene
voorlichting (mede) een waardeoordeel inhoudt en is gebaseerd op juiste informatie. 276
6.4.15 Een reputatieschending kan verder optreden bij zaken als voorlichting over legionella op
Internet. Wanneer hotels in verband worden gebracht met legionella, heeft dit tot gevolg
dat de toestroom van toeristen afneemt, met winstderving voor de hotels ten gevolge.
Deze winstderving kan omvangrijk zijn. Zo heeft een waarschuwing voor een niet zeer
groot legionellarisico in een Nederlands bronnenbad geleid tot een grote afname van het
aantal bezoekers. Dat lag echter ten dele aan het moment van het doen van die
mededeling, te weten vlak na het legionelladrama op de Westfriese Flora. Dat doet
vermoeden dat deze schade niet steeds even groot zal zijn. Gebleken is dat de
aansprakelijkheidsrisico’s voor het geven van dergelijke voorlichting over legionella niet
als omvangrijk worden ervaren. Daaraan ligt ten grondslag dat men informatie in een
aantal gevallen verifieert en men bovendien de betrokkene op wie de informatie
betrekking heeft – voor zover die er is – een reactie vraagt. Daarmee heeft de betrokkene
de mogelijkheid om aan te tonen dat de informatie onjuist is.
6.4.16 Bij de op Internet geplaatste legionella-informatie over buitenlandse hotels wordt
informatie ontleend aan een centraal Europees register in Londen waarin deze informatie
(vertrouwelijk) is opgenomen en waaraan door de Europese overheden informatie wordt
verstrekt. Mede gezien de WOB meent de Nederlandse overheid tot (gedeeltelijke)
openbaarmaking van deze gegevens te moeten overgaan, voor zover Nederlanders
betrokken zijn bij legionella-besmettingen in dergelijke buitenlandse hotels. 277 De door
buitenlandse overheden aan het centrale register gegeven informatie wordt echter niet
door de Nederlandse overheid gecontroleerd, omdat men zich niet wil mengen in interne
aangelegenheden van andere mogendheden. Wel wordt aan het betrokken hotel – of
veelal aan de betrokken overheid van het land waarin het hotel is gelegen –, zoals gezegd,
gevraagd om binnen vier weken een reactie te geven op de juistheid van de informatie.
Ook is het mogelijk dat de overheid van dat land een garantie omtrent de veiligheid van
275
. Daarnaast levert dat uiteraard ook een schending op van art. 14 EVRM en de art. 2, 3, 26 en
27 BUPO.
276
. Zie hiervoor 4.5.3 en 4.5.4.
277
. Dat heeft overigens internationaal tot problemen geleid met andere Europese landen omdat
die zich op het standpunt stellen dat de in het centrale register opgenomen informatie
vertrouwelijk is en dus niet algemeen bekend mag worden gemaakt. Nu dat door de
Nederlandse overheid toch wordt gedaan, hebben Italië en Denemarken besloten geen
informatie meer aan het centrale register te verstrekken. Verder worden door buitenlandse
overheden wel garanties gegeven omtrent de veiligheid van bepaalde op de lijst
voorkomende hotels. Deze hotels worden dan niet op de lijst vermeld.
112