Rapport definitief herziene versie - Ivo Giesen

dat als er een adviesrelatie bestaat tussen partijen, ook het ongevraagd verstrekken van
waarschuwingen en adviezen (om een optierecht uit te oefenen) nodig kan zijn om aan de
zorgplicht te voldoen. 595 Voor het overige zal echter uit de feiten duidelijk moeten worden
dat de opdracht aan de belangenbehartiger ook inhield dat deze ongevraagd adviezen zou
verstrekken. 596
8.6.14 Voor de regeling van de aansprakelijkheid van de overheid wegens informatieverstrekking
lijkt deze kwestie van belang te zijn, omdat de overheid geregeld ongevraagd informatie
verspreid. Een ongevraagd advies is echter niet helemaal daaraan gelijk te stellen, omdat
een advies in beginsel verder gaat dan het enkele verstrekken van informatie. Een advies
is over het algemeen toegesneden op een voorgenomen beslissing van de cliënt en bevat
vaak een beredeneerde aanbeveling tot handelen. 597 Dat aspect zal bij de
informatieverstrekking door de overheid niet steeds aanwezig zijn.
8.6.15 De bank hoeft niet in te staan voor het uiteindelijk daadwerkelijk bereiken van het
resultaat zoals omschreven in het advies, maar zal wel ervoor moeten zorgen dat zij bij
haar advisering aan de norm van een redelijk handelend bank (beleggingsadviseur)
voldaan heeft. De cliënt mag dan ook in redelijkheid niet meer dan dat verwachten. 598 Ook
op basis van de zorgvuldigheidsnorm van art. 2 ABV is de regel dat aansprakelijkheid
wordt aangenomen indien een redelijk bekwaam en redelijk handelend adviseur een
dergelijk advies niet had mogen geven. 599 Daarbij dient er tevens rekening gehouden te
worden met de hoedanigheid van de cliënt. Het advies moet derhalve niet alleen
beleggingstechnisch verantwoord zijn, het moet ook afgestemd zijn op de persoon van de
belegger. 600 Het gaat dan enerzijds om de deskundigheid van de cliënt, aangezien een
bank in de betrekkingen met een leek, vanwege het verschil in kennisniveau, zorgvuldiger
te werk zal moeten gaan dan bij een meer ervaren belegger, 601 en anderzijds om het
zogenaamde risicoprofiel van de belegger, namelijk de financiële situatie van de belegger
en zijn bereidheid om risico’s te nemen. Daarnaast is nog van belang wat de concrete
doelstellingen zijn van een cliënt. Dit alles wordt samen wel het ‘ken uw cliënt’-beginsel
genoemd. 602
595
. Zie HR 2 februari 2001, RvdW 2001, 46 (S./Vonk), waarin immers beslist werd dat een
dergelijke waarschuwing niet nodig was nu er geen adviesrelatie bestond.
596
. HR 2 februari 2001, RvdW 2001, 46 (S./Vonk).
597
. Zie Barendrecht/Van den Akker 1999, nr. 314 (en verder voor advisering in het algemeen),
en vgl. Bakkerus 2000, p. 52.
598
. Mok 1996, p. 34; Filott 2000, p. 16; Barendrecht/Van den Akker 1999, nr. 347.
599
. KCE 94/34 (aangehaald in: Frielink & Hoff 1996, p. 46); Moki 1996, p. 34.
600
. Frielink & Hoff 1996, p. 47; Michiels van Kessenich-Hoogendam 1987, p. 73. Zie ook
Palandt/Thomas, § 675, Rdn. 6.
601
. KCE 91/18 (aangehaald in: Frielink & Hoff 1996, p. 48); Michiels van Kessenich-Hoogendam
1987, p. 73.
602
. Frielink & Hoff 1996, p. 47; Filott 2000, p. 20. Zie (ook m.b.t. adviesrelaties in bredere zin)
ook Barendrecht/Van den Akker 1999, nr. 340-341. Dit beginsel is voor wat betreft
beleggingsadviezen ook verankerd in art. 28 van de Nadere regeling toezicht effectenverkeer
174