Rapport definitief herziene versie - Ivo Giesen

eoogd om de vergoeding van zuivere vermogensschade, met al zijn ‘floodgate’-gevaren,
uit te sluiten (hetgeen naar Nederlands recht ongebruikelijk is). 302
7.2.11 De hier besproken uitzonderingen zijn, dat zal ook duidelijk zijn, te meer van belang
omdat deze de kern van het onderhavige onderzoek raken: kan de overheid
aansprakelijkheid gehouden worden voor het verstrekken van onjuiste of belastende
informatie? In de VS lijkt deze aansprakelijkheid op federaal niveau als gevolg van het
handhaven van deze immuniteiten in beginsel vergaand beperkt te zijn. 303 Maar men blijft
steeds trachten de grenzen van deze bepalingen op te zoeken.
7.2.12 Een voorbeeld van de toepassing van deze bepaling is United States v. Neustadt waarin de
koper van een huis schade leed doordat hij een prijs boven de marktwaarde betaalde,
omdat hij vertrouwde op de onzorgvuldige waardebepaling en de mededeling daarvan van
de Federal Housing Administration. 304 Als echter de schadetoebrengende handeling in de
eerste plaats gebrekkig toezicht betreft en in de tweede plaats het verschaffen van
informatie daarover, dan gaat het niet in de kern om een geval van 'misrepresentation' en
geldt de uitzondering dus niet. 305 Duidelijk zal zijn dat dientengevolge weer stevig
geprocedeerd kan gaan worden over waar de grenzen liggen. Ook andere uitzonderingen
op deze immuniteit komen voor. Zo geldt deze aansprakelijkheidsuitsluiting bijvoorbeeld
weer niet als het om maritieme handelingen gaat in verband met de 'Suits in Admiralty
Act'. 306
7.2.13 In de VS lijkt de vraag naar de aansprakelijkheid van de overheid tot dusver alleen te
draaien om de vraag of een beroep op een immuniteit mogelijk is of niet. Datzelfde zien
we namelijk ook weer de kop opsteken in die gevallen waarin de overheid eventueel wel
aansprakelijkheid zou kunnen zijn wegens het verstrekken van informatie. Het betreft dan
gevallen waarin de IRS, de Belastingdienst, in beginsel geheime informatie (26 U.S.C.
section 6103 (a)) over een belastingbetaler (of wanbetaler) verspreidt of laat uitlekken.
Dat kan tot reputatieschade leiden en voor dergelijk handelen kan de overheid
aansprakelijkheid zijn (zie 26 U.S.C. section 7431 (a) (1)). Aansprakelijkheid is echter
uitgesloten indien de ambtenaar te goede trouw handelde bij zijn, naar later bleek,
302
. Prosser/Keeton 1984, p. 1038 en 1039, en 1063. Het is onzes inziens niet zo dat deze
immuniteit dient als een tegenwicht voor de grote mate van openbaarheid van informatie die
wordt nagestreefd in de VS door de Freedom of Information Act (5 U.S.C. section 552), want
die wet is van latere datum (1966) dan de immuniteit (1946).
303
. Waarbij nog vermeld moet worden dat de meeste afzonderlijke Staten de federale wetgeving
overgenomen hebben, zodat deze ‘immunity’ voor informatie ook op dat niveau zal gelden,
zie hierover Prosser/Keeton 1984, p. 1044-1045.
304
. United States v. Neustadt, 366 U.S. 696 (1961). Zie daarover ook Culp Davis/Pierce 1994, p.
246-247.
305
. Zie Block v. Neal, 460 U.S. 289 (1983), op p. 298-299.
306
. Zie nader De Bardeleben Marine Corp. v. United States, 451 F.2d 140 (5 Cir., 1971), met
name p. 146-147, waarin vervolgens ook nog naar voren komt dat aan het 'floodgates'argument
in dit geval (de zaak betrof de onjuistheid van een gebruikte waterkaart) geen
waarde gehecht zou moeten worden (op p. 148).
120