Rapport definitief herziene versie - Ivo Giesen

7.4.2 In beginsel geldt ook naar Frans recht dat aansprakelijkheid afhankelijk is van het bestaan
van onrechtmatig handelen (een ‘faute’), alsmede van het bestaan van schade en van
causaal verband tussen de fout en de schade. Het ‘faute’-begrip is echter op geheel eigen
wijze ingevuld door de administratieve rechters en is autonoom ten opzichte van het
civielrechtelijke 'faute'-begrip. 352 De overheid is naar administratief recht aansprakelijkheid
voor schade voortvloeiend uit (onrechtmatige) handelingen in het kader van de legitieme
uitoefening van een publieke taak (‘service public’). Het gaat derhalve om een 'faute de
service'. 353 Dat wil dan zoveel zeggen als de schending van een bestuurlijke plicht door een
ambtenaar wiens handelen aan de overheid is toe te rekenen. 354 Daarbij mag echter niet
vergeten worden dat de 'administratieve fout' eigenlijk niet goed in een definitie te vangen
is. 355 Soms wordt deze notie benaderd als een inbreuk op de rechten van de burger, soms
als een onregelmatige handeling van het bestuur. 356 Ook wordt wel getracht het 'faute'-
begrip te verhelderen door typen of rubrieken van fouten te onderscheiden. 357
7.4.3 Een van de 'rubrieken' van mogelijke fouten is hier met name interessant en dat is die
waarbij het om het gebrekkige karakter van de verstrekte of verkregen informatie gaat.
Het (door)geven van onjuiste informatie en het doen van onjuiste toezeggingen zal in
beginsel tot aansprakelijkheid leiden, net zoals het geval van het niet doorgeven van
informatie als daartoe wel een plicht bestond. 358 Een voorbeeld van dat laatste vormt het
geval van de vrouw aan wie niet verteld werd dat de speciale zorg die zij ter verdere
behandeling op een speciale afdeling van het ziekenhuis zou gaan krijgen, tot een sterke
stijging van de kosten (die voor haar rekening zouden zijn) zou leiden. Het (door de
overheid bestuurde) ziekenhuis werd voor deze omissie aansprakelijkheid geacht. 359
7.4.4 Een geval van nalaten om informatie te verstrekken was ook aan de orde in een zaak
waarin een 'arbeidsbureau' een werkloze niet mededeelde dat hij de keuze had gebruikt te
maken van de werkloosheidsvoorzieningen van ofwel de plaats waar hij het laatst arbeid
aansprakelijkheid van de overheid, zie verder Roozendaal 1998, p. 119 e.v., met name p.
123, en De Laubadère 1996, no. 1236 e.v. en 1249 e.v.
352 . Zie onder andere De Laubadère 1996, no. 1269; Rivero/Waline 1996, no. 278; Le
Tourneau/Cadiet 1998, no. 68; Van Maanen/De Lange 2000, p. 181. Uiteraard vindt er wel
wederzijdse beïnvloeding plaats, zie nader Debouy 1997, p. 269 e.v.
353 . Le Tourneau/Cadiet 1998, no. 67; Van Maanen/De Lange 2000, p. 181.
354 . Voor deze definitie Roozendaal 1998, p. 113 (die op p. 114 duidelijk maakt dat het hier om
een fout met een objectief karakter gaat welke aan subjectieve motieven van de handelende
persoon voorbij gaat, zie ook p. 126 e.v.), en vgl. Verder onder andere Paillet 1996, no. 187-
190; Rivero/Waline 1996, no. 285.
355 . Paillet 1996, no. 173-174; Roozendaal 1998, p. 113.
356 . Paillet 1996, no. 175-190. Schending van een hogere wettelijke regeling is altijd
onzorgvuldig, aldus Debouy 1997, p. 285.
357 . Zie bijvoorbeeld Paillet 1996, no. 191 e.v.; De Laubadère 1996, no. 1277.
358 . Zie Paillet 1996, no. 201; Viney/Jourdain 1998, no. 931, noot 349; CE 11 januari 1991, D.
1992, Somm. 147 (Biancale), en Roozendaal 1998, p. 128, die wijst op het geval van een
onjuiste inlichting welke tot onnodige voorbereidingshandelingen leidt.
359 . Zie CE 11 januari 1991, D. 1992, Somm. 147 (Biancale).
128