Rapport definitief herziene versie - Ivo Giesen

is ook uitgesloten als de gelaedeerde nalaat de schade af te wenden door een
rechtsmiddel te benutten. 398 Voor de schending van ambtsplichten in uitspraken van
rechters bestaat er daarnaast nog een speciaal privilege, teneinde te voorkomen dat
rechtszaken langs deze weg opnieuw gevoerd worden. 399
7.5.8 In het kader van de aansprakelijkheid voor informatie-verstrekking is van belang dat door
de toepasselijkheid van § 839, de aansprakelijkheid naar Duits recht verruimd wordt en
ook zuivere vermogensschade kan omvatten (deze schade zou niet via § 823 BGB
vergoedbaar zijn), als de geleden schade ten minste, zo zagen we al, binnen het
beschermingsbereik van de norm valt. 400
7.5.9 Er bestaan diverse zorgplichten (de ‘Beamter’ dient zich te gedragen naar de maatstaf van
de ‘pflichtsgetreuen Durchschnittbeamten’, anders handelt hij met 'Verschulden' 401 ) inzake
het verstrekken van informatie door de overheid. Zo dienen er ten eerste correcte
informatie en adviezen verstrekt te worden. 402 Van belang daarbij is verder dat als iemand
het geven van informatie, raad of advies overneemt van een ander, zulks niet eraan
afdoet dat de informatieverstrekking nog steeds juist, begrijpelijk, niet mis te verstaan en
volledig moet geschieden zodat de burger zich daarop kan instellen, ook als er geen plicht
tot het verstrekken van de informatie bestond of als de ambtenaar er niet toe bevoegd
was. 403 Dat het eventueel een niet-jurist is die informatie verstrekt over juridische zaken,
doet er niet toe. Als deze onzeker is over of de informatie juist is, moet hij immers een
voorbehoud te dien aanzien maken. 404 Omdat de administratie ten opzichte van de burgers
tot voorzorg verplicht is, dienen hier strenge eisen gesteld te worden. 405 De plicht tot
398 . Zie § 839 III BGB; Deutsch 1995, Rdn. 350.
399 . Zie § 839 II BGB; Palandt/Thomas, § 839, Rdn. 66 e.v.; Deutsch 1995, Rdn. 351. Zie over
het voorgaande ook: Wolff 2000, § 67, Rdn. 96 e.v., 110 e.v., en 120 e.v.; Van Gerven et al
1999, p. 356-357; Roozendaal 1998, p. 41 e.v.
400 . Zie BGH 16 januari 1992, NJW 1992, 1230, op p. 1231; BGH 6 mei 1993, BGHZ 122, 317, op
p. 322; BGH 18 februari 1999, VersR 1999, 1412, op p. 1414; BGH 29 juli 1999, VersR
2000, 586, op p. 587; Palandt/Thomas, § 839, Rdn. 1; Surma 2000, voor noot 134; BGH 16
juni 1977, BGHZ 69, 128, op p. 137 e.v.; Van Gerven et al 1999, p. 358; Rüfner 1991, p.
250; Ossenbühl 1998, p. 70.
401 . Zie hierover onder andere BGH 9 juli 1998, VersR 1998, 1543, op p. 1544; Wolff 2000, § 67,
Rdn. 94; Ossenbühl 1998, p. 76; Roozendaal 1998, p. 37; Van Maanen/De Lange 2000, p.
180. Daarbij geldt dat niet elke verkeerde wetsuitleg tot 'Verschulden' leidt, bijvoorbeeld niet
in het geval er na zorgvuldig onderzoek een verdedigbare opvatting gehanteerd wordt, zie
BGH 9 juli 1998, VersR 1998, 1543, op p. 1544.
402 . Zie bijvoorbeeld BGH 29 september 1975, BGHZ 65, 182, op p. 188; BGH 30 juni 1988,
BGHZ 105, 52, op p. 54; Surma 2000, voor noot 176; Palandt/Thomas, § 839, Rdn. 44 en
bijv. Rdn. 90 (vertrouwensarts dient juist advies over een ziekte teverstrekken); Rüfner
1991, p. 255; Roozendaal 1998, p. 32 en 33.
403 . Zie BGH 17 april 1980, NJW 1980, 2576; BGH 10 juli 1980, NJW 1980, 2573, op p. 2574;
BGH 16 januari 1992, NJW 1992, 1230, op p. 1231; OLG Zweibrücken 24 juni 1999, VersR
2000, 1507, op p. 1508; Palandt/Thomas, § 839, Rdn. 44; Münch.Komm. (Papier), § 839,
Rdn. 215 en 216; Ossenbühl 1998, p. 47.
404 . Zie OLG Zweibrücken 24 juni 1999, VersR 2000, 1507, op p. 1508; vgl. ook BGH 17 april
1980, NJW 1980, 2576.
405 . OLG Zweibrücken 24 juni 1999, VersR 2000, 1507, op p. 1508. Over de voorzorgsplicht, BGH
16 juni 1977, BGHZ 69, 128, op p. 138, waaruit tevens volgt dat er geen ingreep in het
134