Rapport definitief herziene versie - Ivo Giesen

verstrekking gaat derhalve zeker niet ver. De reden daarvoor is waarschijnlijk, naast de in
het algemeen aangevoerde rechtvaardigingen voor (het handhaven van) een immuniteit,
dat het bij informatie-verstrekking veelal om de vergoeding van zuivere vermogensschade
zal gaan en dat is iets waar men in de VS over het algemeen weinig heil in ziet. 331
7.3 Een uitstapje naar het Engelse recht
7.3.1 Vanwege dezelfde herkomst is het Engelse recht 332 eveneens interessant
vergelijkingsmateriaal. In Engeland zijn in de 19e eeuw de voordien wel bestaande
immuniteiten afgeschaft, zodat het mogelijk werd om gemeenten en dergelijke aan te
spreken. De immuniteit van de rijksoverheid werd in 1947 ook opgeheven. Hierdoor is het
aantal claims, in beginsel gebaseerd op ‘negligence’, 333 jegens de diverse delen van de
overheid meer en meer gestegen, 334 hetgeen op zichzelf logisch was omdat de overheid nu
eenmaal een ‘deep pocket’ heeft. Vervolgens is de rechter de aansprakelijkheid van de
overheid gaan inperken, en wel door het bereik van de zorgplichten (het ‘duty’-vereiste)
van de overheid beperkt op te vatten. 335 Ook in de VS wordt het 'duty'-vereiste overigens
wel gebruikt om de aansprakelijkheid van de overheid binnen de perken te houden. 336
7.3.2 In zaken gebaseerd op de ‘tort’ van ‘negligence’ is een onderscheid gemaakt tussen ten
eerste ‘discretionary decisions’ die genomen worden bij de uitoefening van de wettelijke
plicht en ten tweede de praktische uitvoering, zonder dat er daarbij beleidskeuzes
gemaakt hoeven te worden, van wettelijke plichten. In het tweede geval gelden voor het
bestaan van een ‘duty’ de normale ‘negligence’-regels van de zogenaamde ‘three-stage-
test’ (foreseeability of damage?; relationship of proximity?; just, fair and reasonable?), 337
hetgeen het overigens lastig genoeg maakt om tot het bestaan van een ‘duty’ te kunnen
komen. 338
331
. Vgl. Prosser/Keeton 1984, p. 1038: ‘courts have taken a rather protective view of the
treasury.’
332
. Zie in algemene zin Surma 2000, en Wade/Forsyth 1994, p. 761 e.v.
333
. De ‘tort’ van ‘misfeasance in public office’ blijft hier als te uitzonderlijk onbesproken, zie
daarover nader Van Gerven et al 1999, p. 346-347 en p. 378; Wade/Forsyth 1994, p. 789
e.v., net zoals de ‘breach of a statutory duty’ omdat daarvoor de wet uitdrukkelijk een
vordering mogelijk moet maken ter bescherming van een bepaalde groep personen, zie Van
Gerven et al 1999, p. 347, hetgeen zeer zeldzaam zal zijn.
334
. Rechters genieten weer een vrijstelling, zie Markesinis/Deakin 1999, p. 148 e.v.
335
. Zie over het voorgaande Lunney/Oliphant 2000, p. 420; Markesinis/Deakin 1999, p. 145-146
en p. 354-355; Vranken 2001, p. 15-16. Of de juridische constructie via het ‘duty’-vereiste
mogelijk zal blijven, wordt momenteel betwijfeld, zie Markesinis/Deakin 1999, p. 148.
336
. Cass 1991, p. 123.
337
. Lunney/Oliphant 2000, p. 425-426; Rogers 1998, p. 145; Van Gerven et al 1999, p. 347, en
voor die test, zie de zaak Caparo Industries plc v. Dickman [1990] 1 All ER 568, waarover
bijvoorbeeld Van den Akker 2001, p. 23 e.v., De Ru 1995, p. 75 e.v., en Bisschop 1994.
338
. Zie bijvoorbeeld Home Office v. Dorset Yacht Co [1970] AC 1004 (orders werden niet
uitgevoerd), en vgl. Van Gerven et al 1999, p. 349-350; Lunney/Oliphant 2000, p. 434-435,
en W and others v. Essex County Council and another [1998] 3 All ER 111.
125