Rapport definitief herziene versie - Ivo Giesen

erust. Een voorbeeld daarvan vormt het Handelsregister of het Kadaster. 156 Ook voor
zover het niet gaat om WOB informatie is derhalve de gedachte deze informatie breder
toegankelijk en bruikbaar te maken. Dat is uiteraard het geval voor zover bijzondere
wetgeving zich niet tegen openbaarmaking verzet. Indien derhalve condities voor toegang
zijn geregeld in specifieke wetgeving, blijven die van toepassing. 157
5.2.2 Het eerste lid van het nieuw op te nemen wetsartikel schept dan ook een rechtens
afdwingbaar recht dat op de overheid de verplichting legt om de informatie waarom wordt
gevraagd ook feitelijk te verstrekken. 158 Dit recht kan echter met het oog op de
bescherming van de persoonlijke levenssfeer bij of krachtens wet worden beperkt, in die
zin dat alleen bepaalde personen toegang tot de informatie hebben. Beperkingen worden
daarbij in beginsel slechts in generieke wetten – zoals de Wbp – opgenomen. 159
5.2.3 Voor de aansprakelijkheid van de overheid is dat van belang omdat schending van de
verplichting informatie te verstrekken kan meebrengen dat daarvoor aansprakelijkheid
ontstaat wanneer ondanks een verzoek van een burger de gevraagde informatie wordt
geweigerd en deze burger daardoor schade lijdt. De (algemene) verplichting tot
informatieverstrekking roept ook andere vragen op. Niet ondenkbaar is dat burgers
(onbewerkte) informatie bij de overheid opvragen, waarvan de overheid niet inziet wat
een burger daaraan heeft. Wanneer een burger vervolgens gebruik gaat maken van die
informatie buiten het doel waarvoor het is verzameld of op een manier die bij derden tot
schade lijdt, lijkt de overheid daarvoor echter niet snel aansprakelijk. Zoals hiervoor al is
gesteld is het doel van de informatieverzameling immers relevant in verband met
aansprakelijkheid. Gebruik buiten het doel van de informatievergaring, lijkt mee te
brengen dat de burger zijn schade zelf moet dragen. Voorts is van belang of het beoogde
gebruik van de burger voor de overheid voorzienbaar is. Het is aannemelijk dat wanneer
de overheid het door de burger beoogde gebruik van de informatie niet heeft kunnen
voorzien, niet snel aansprakelijkheid voor daarmee aan derden toebebrachte schade zal
bestaan. Voor zover derhalve (onbewerkte) informatie moet worden verstrekt, waarvan
het de overheid niet duidelijk is wat een burger daarmee wil en het beoogde gebruik niet
voorzienbaar is, lijkt geen groot aansprakelijkheidsrisico te bestaan. Dat is wellicht anders
indien de burger heeft aangegeven waarvoor hij de informatie wil gebruiken en
voorzienbaar is dat daardoor schade zal kunnen ontstaan. Het voorgaande kan echter niet
wegnemen dat de verplichting tot informatieverstrekking in beginsel blijft bestaan, voor
zover geen sprake is van schade door privacy-schendingen in het licht waarvan deze
verplichting kan worden beperkt.
156 . Tweede Kamer, Vergaderjaar 2000-2001, 27 460, nr. 1, p. 35.
157 . Tweede Kamer, Vergaderjaar 1999-2000, 26 387, nr. 7, p. 8.
158 . Tweede Kamer, Vergaderjaar 2000-2001, 27 460, nr. 1, p. 32. In de overgangsregeling
wordt overigens voorzien in een zeer ruime overgangstermijn voor het voldoen aan deze
verplichting.
159 . Tweede Kamer, Vergaderjaar 2000-2001, 27 460, nr. 1, p. 32.
63