Rapport definitief herziene versie - Ivo Giesen

zijn. Zo publiceert de overheid op een Internet-site een (groot) aantal uitspraken van
gerechten. 170 In beginsel worden alle ‘gevoelige’ uitspraken heden ten dage
geanonimiseerd, zodat ook in dat opzicht niet een groot risico blijkt te bestaan.
5.8.3 Voor zover regelgeving verkeerd wordt weergegeven of te laat wordt bijgewerkt,
bijvoorbeeld op de Internet-site van het overheidsorgaan, en iemand daarop terecht
voortbouwt en ten gevolge daarvan schade lijdt, is aannemelijk dat de overheid daarvoor
op grond van de in hoofdstuk 4 weergegeven algemene regels aansprakelijk wordt
gehouden en wel met name omdat voor dergelijke fouten het hierna geschetste bijzondere
régime niet geldt. Een dergelijke aansprakelijkheid lijkt echter niet snel voor te komen nu
in het algemeen een koppeling zal bestaan tussen de electronische en de papieren versie
van de gepubliceerde regelgeving, hoewel de elektronische versie veelal eerder en
gemakkelijker beschikbaar is – via Internet – en daarop dan ook eerder zal worden
vertrouwd. Denkbaar is daarnaast nog dat op dergelijke Internet-sites of elders
(algemene) voorlichting wordt gegeven over dergelijke regelgeving. Dan gaat het echter
om een al besproken andere categorie van overheidsinformatie, te weten voorlichting.
5.8.4 Wanneer in formele wetgeving zelf onjuiste of anderszins schadelijke informatie is
opgenomen en burgers daarop zijn afgegaan, is de overheid daarvoor in het algemeen niet
aansprakelijk. Toetsing van formele wetten aan algemene rechtsbeginselen – zoals het
vertrouwensbeginsel – is niet mogelijk. 171 Wanneer een burger derhalve gerechtvaardigd
heeft vertrouwd op dergelijke informatie en daardoor schade heeft geleden is de overheid
daarvoor in beginsel niet aansprakelijk.
5.8.5 Er moet echter onderscheid worden gemaakt tussen enerzijds bepaalde (groepen van)
gevallen waarin een wetsbepaling buiten toepassing kan worden gelaten op de grond dat
toepassing van die bepaling in verband met daarin niet verdisconteerde omstandigheden –
in de regel: de wijze waarop de overheid is opgetreden – in strijd zou komen met een
fundamenteel rechtsbeginsel, en anderzijds het wegens zulk een strijd buiten toepassing
laten van een wetsbepaling op grond van omstandigheden welke bij haar totstandkoming
in de afweging zijn betrokken, dus in gevallen waarvoor zij nu juist is geschreven. Het
eerste raakt niet aan de verbindende kracht van de betrokken bepaling en staat het de
170 . Zie .
171 . Zie onder meer HR 14 april 1989, NJ 1989, 69 m.nt. MS (Harmonisatiewet); HR 21 maart
1990, BNB 1990, 179; HR 23 december 1992, BNB 1993, 104; HR 14 april 2000, NJ 2000,
713 m.nt. ARB (Kooren Maritiem). Vergelijk CRvB 27 juni 1990, AB 1991, 55. Zie voorts
MvT, Tweede Kamer vergaderjaar 1980-1981, 16 162, nr. 8, p. 22; Akkermans/Koekoek
1992, p. 1054-1056; Barendrecht 1992, p. 103-105; Van Houten 1997, p. 65-67, 78, 80, 97,
136-139, 154-158 en 189; Mon. Nieuw BW A-26 (Van der Does/Snijders), nr. 42b; T&C
Grondwet (Kortmann), art. 120, aant. 1.
Het voorgaande geldt derhalve niet voor in lagere regelgeving voorkomende onjuiste
informatie. Deze kan wel worden getoetst aan algemene rechtsbeginselen. Zie bijvoorbeeld
HR 16 mei 1987, NJ 1987, 251 m.nt. MS (Landbouwvliegers).
70