Rapport definitief herziene versie - Ivo Giesen

verrichte (Frankrijk) ofwel de plaats waar hij gevestigd was (België). Door die omissie, die
te maken had met een, zo later bleek, verkeerde uitleg van het Europese recht door het
Franse overheidsorgaan, waren zijn rechten op een werkloosheidsvoorziening naar Frans
recht verloren gegaan. De gedaagde werd veoordeeld tot het betalen van
schadevergoeding. 360 En passant wordt zo tevens duidelijk dat een verkeerde wetsuitleg
voor risico van de overheid komt.
7.4.5 Vernietigde bestuurlijke besluiten leiden ook tot aansprakelijkheid, zowel voor
inkomensverlies als voor immateriële schade. 361 Aansprakelijkheid voor wetgeving en voor
rechterlijke uitspraken is zeer uitzonderlijk in Frankrijk, 362 maar verder bestaan er eigenlijk
weinig dogmatische beperkingen (zoals bijvoorbeeld immuniteiten of het
relativiteitsvereiste elders) bij de beoordeling van de aansprakelijkheid van de overheid,
hoewel natuurlijk wel aan alle vereisten voor aansprakelijkheid voldaan moet zijn. 363
7.4.6 Zo bezien is het ook niet vreemd dat meestal een normale ‘faute’ (onzorgvuldigheid)
voldoende is voor aansprakelijkheid. Soms bestaat er echter alleen aansprakelijkheid voor
zover er sprake was van ‘faute lourde’, een grove fout, zoals bij politieoptredens en bij het
werk van de belastingdienst het geval is. Het betreft hier meestal kwesties die
beleidsbeslissingen (en discretie) met zich brengen. 364 De moeilijkheid of gevoeligheid van
de overheidstaak wordt aangevoerd om aan te geven waarom grove schuld vereist zou
zijn. 365 Het grote belang van dergelijke complexe handelingen vereist veel vrijheid en
verdraagt zich niet met de belemmering die van financiële druk uitgaat. 366 De eis van de
zware fout geldt ook voor de aansprakelijkheid wegens onrechtmatige rechtspraak en voor
de aansprakelijkheid voor bepaalde medische handelingen in overheidsinstellingen. 367 De
leer dat voor aansprakelijkheid een ‘faute lourde’ nodig zou zijn, is overigens, hoewel nog
niet helemaal afgeschaft, op haar retour. 368
360 . CE 20 januari 1988, D. 1989, Somm. 113 (Aubin).
361 . Zie voor een voorbeeld Van Gerven et al 1999, p. 366.
362 . Zie over de wetgever en de rechter onder andere De Laubadère 1996, no. 1319 e.v. en 1325
e.v., en Rivero/Waline 1996, no. 305 e.v.
363 . Van Gerven et al 1999, p. 365. Zo wijzen Viney/Jourdain 1998, no. 936, in dit kader
bijvoorbeeld op het causaliteitsvereiste. Zie ook Paillet 1996, no. 57.
364 . Le Tourneau/Cadiet 1998, no. 68; De Laubadère 1996, no. 1280; Van Gerven et al 1999, p.
379; Viney/Jourdain 1998, no. 936; Roozendaal 1998, p. 131-132. Vgl. ook Paillet 1996, no.
240 e.v. Een voorbeeld betreft ook de aansprakelijkheid van ziekenhuizen voor onvoldoende
toezicht op geestelijk gestoorden, zie Viney/Jourdain 1998, no. 928 en 931.
365 . De Laubadère 1996, no. 1280; Le Tourneau/Cadiet 1998, no. 68; Viney/Jourdain 1998, no.
936; Van Gerven et al 1999, p. 379; Bradley/Bell 1991, p. 8; Roozendaal 1998, p. 132.
366 . Roozendaal 1998, p. 132.
367 . Paillet 1996, no. 29; Debouy 1997, p. 250-251; De Laubadère 1996, no. 1283; Roozendaal
1998, p. 134-135. Voor aansprakelijkheid wegens onvolledige informatieverstrekking door
een arts in een overheidsziekenhuis volstaat een 'gewone' fout, zie Debouy 1997, p. 254.
368 . Viney/Jourdain 1998, no. 936; Debouy 1997, p. 248-252; Roozendaal 1998, p. 108, 132 en
136.
129