Rapport definitief herziene versie - Ivo Giesen

aansprakelijk voor individuele inlichtingen gegeven over besluiten die door andere
bestuursorganen moeten worden genomen. Wel ligt het voor de hand om dan van het
geven van inlichtingen of informatie af te zien en naar die andere bestuurslagen te
verwijzen. 51 Toch lijkt dat in de toekomst te gaan veranderen omdat de overheid
informatie of inlichtingen moet geven over bepaalde (reeds omlijnde) pakketten van
samenhangende besluiten, 52 ook indien een gedeelte van die besluiten door andere
bestuurslagen moet worden genomen. 53 De kans op fouten is dan echter niet groot omdat
tevoren vaststaat welke pakketten van samenhangende besluiten moeten worden
genomen.
4.3.3 Het geven van (individuele en concrete) inlichtingen kan onder omstandigheden als een
besluit in de zin van art. 1:3 Awb worden aangemerkt. Een besluit in de zin van art. 1:3
Awb is een schriftelijke beslissing van een bestuursorgaan dat een publiekrechtelijke
rechtshandeling inhoudt. Van een besluit kan met name sprake zijn indien de gegeven
inlichting inhoudt dat geen vergunning is vereist. 54 Ook in andere gevallen kan het geven
van informatie als het nemen van een besluit worden aangemerkt. 55 Voor zover het geven
van informatie als een besluit valt aan te merken, moet dit besluit op grond van art. 8:1
Awb door de bestuursrechter worden getoetst. Dat is bijzonder omdat de
aansprakelijkheid van de overheid voor het verstrekken van onjuiste of onvolledige
informatie in het algemeen door de burgerlijke rechter dient te worden vastgesteld. 56
Wanneer sprake is van een besluit, gelden in verband met aansprakelijkheid van de
overheid de (strenge) regels voor vernietigde besluiten. Deze houden – kort gezegd – in
51
. Er kan in beginsel geen gerechtvaardigd vertrouwen worden ontleend aan door andere dan
het bevoegde bestuursorgaan gegeven informatie. Zie KB 13 januari 1997, AB 1997, 405;
CRvB 17 februari 1998, JABW 1998, 68. Zie ook Addink 1999, p. 141-143; Van Meegen
2001, p. 20-23. Vergelijk echter HR 23 maart 1994, BNB 1994, 145; HR 5 januari 2000, JB
2000, 21 m.nt. RMPGNC.
52
. Zie het toekomstige art. 3.5.1.1 Awb. Dit art. luidt: Deze afdeling is van toepassing op
besluiten die nodig zijn om een bepaalde activiteit te mogen verrichten en op besluiten die
strekken tot het vaststellen van een financiële aanspraak met het oog op die activiteit.
53
. Zie het toekomstige art. 3.5.2.1 Awb, dat luidt: Het bestuursorgaan bevordert dat een
aanvrager in kennis wordt gesteld van andere op aanvraag te nemen besluiten waarvan het
bestuursorgaan redelijkerwijs kan aannemen dat deze nodig zijn voor de door de aanvrager
te verrichten activiteit.
54
. Zie bijvoorbeeld AR RvS 31 maart 1989, AB 1989, 405 m.nt. JHvdV (Hinderwetvergunning
's-Gravenland).
55
. Zie bijvoorbeeld Vz. ABR RvS 5 april 2001, JB 2001, 151 (Geluidisolatie Hoogeveen); ABR
RvS 29 februari 1996, AB 1997, 146 m.nt. Schueler (Kunststof Kozijnen/Maastricht); Vz. ABR
RvS 12 april 1995, AB 1995, 445 m.nt. ChB (Aluminium Harderberg). Vergelijk CBB 29
augustus 1995, AB 1995, 525 m.nt. JHvdV (Bosque Teca Verde). Zie tevens Van Buuren in
zijn noot onder HR 30 januari 1987, AB 1988, 43 (Nibourg/Zuidwolde); Hartlief/Tjittes 1996,
p. 85; Van Ravels 1996, p. 287; Van Wijk/Konijnenbelt/Van Male, nr. 6.19, 6.22 en 13.77.
56
. Dat kan echter anders zijn in ambtenarenrechtelijke verhoudingen omdat de bestuursrechter
daarin bevoegdheid toekomt voor alle handelingen die de ambtenaar betreffen. Daarmee kan
de vraag of de overheid aansprakelijk is voor het verstrekken van onjuiste of onvolledige
informatie ook in de vorm van een zogenaamd zuiver schadebesluit aan de bestuursrechter
worden voorgelegd. Vergelijk CRvB 25 januari 2001, JB 2001, 77. Zie omtrent de zuivere
schadebesluiten in het algemeen bijvoorbeeld Van Ettekoven/Schueler 2000, p. 203-213;
Vucsan 2000, p. 125-135.
32