Rapport definitief herziene versie - Ivo Giesen

appèltermijnen niet opzij zetten. 175 Voor het geven van dergelijke onjuiste informatie lijkt
de overheid dan ook niet zonder meer aansprakelijk, te denken valt immers ook aan
aansprakelijkheid van degene die door een burger is ingeschakeld om zijn belangen te
behartigen.
5.8.7 Ook voor de ministers, staatssecretarissen, kamerleden of andere personen die deelnemen
aan de beraadslagingen in de vergaderingen van de Tweede Kamer of van commissies
daarvan, geldt een bijzondere aansprakelijkheidsbeperking. In art. 71 Gw is bepaald dat
de genoemde personen voor aldaar gedane uitlatingen of overgelegde schriftelijke stukken
niet in rechte kunnen worden vervolgd of aangesproken. De gedachte daarachter is dat
aan de genoemde personen optimale uitingsvrijheid moet worden gegund zonder dat zij
behoeven te vrezen dat een daar gedane uitlating of overgelegd schriftelijk stuk
betrokkene in aanraking met de rechter zou kunnen brengen. Dit om het parlement
optimaal te laten functioneren. 176 Voor aldaar gedane uitlatingen zal derhalve geen
aansprakelijkheid van de overheid, noch van bedoelde personen in privé kunnen bestaan.
Een andere benadering zou immers geen recht doen aan het bestaande beginsel van de
scheiding der machten. Interessante vraag in dit verband is uiteraard wel waar de precieze
grens van deze immuniteit ligt. Het lijkt er naar uit te zien dat deze grens vrij eng wordt
getrokken. 177
5.9 Informatie die geen relatie heeft met bestuurlijk handelen
5.9.1 Hier lijken zich geen problemen en/of aansprakelijkheidsrisico’s voor te doen die specifiek
zijn voor en in relatie staan tot (organen van) de overheid. Er staat geen bestuurlijk
handelen ter beoordeling, zodat de ‘normale’ aansprakelijkheidsregels zoals die voor
iedere burger gelden, onverkort van toepassing zullen zijn. Het zal er daarmee met name
om gaan of door het verschaffen van onjuiste of anderszins schadelijke informatie een
zorgvuldigheidsnorm is geschonden. In het kader van de zorgvuldigheid welke van een
persoon kunnen worden gevergd, kan een aantal handvaten worden gegeven voor de
vraag of hij voldoende zorgvuldig heeft gehandeld. Daarbij valt te denken aan de aard en
de omvang van de schade, de waarschijnlijkheid van schade, de aard van de gedraging en
tenslotte de bezwaarlijkheid van voorzorgsmaatregelen. 178
175 . HR 4 oktober 1996, NJ 1997, 63 (V/Lelystad); HR 26 september 1997, NJ 1998, 7; HR 5
maart 1999, NJ 1999, 645 m.nt. PAS (De Boer/ABP).
176 . Vergelijk onder meer Akkermans/Koekoek 1992, p. 673-676; Bovent'Eert/Kummeling 2000,
p. 116-120; Hagelstein 1991, p. 203-209; De Jong 1987, p. 47-58; Kortmann 1987, p. 234.
177 . Zie Rechtbank Arnhem 1 april 1999, Mediaforum 1999, p. 158, NJB 1999, p. 1560. Inmiddels
heeft het Gerechtshof in deze zaak arrest gewezen, waarin de uitspraak van de rechtbank in
grote lijnen is bevestigd. Zie Hof Arnhem 16 januari 2001, rolnummer 99/351, nog niet
gepubliceerd. Cassatieberoep is inmiddels ingesteld.
178 . Zie hiervoor 4.2.2.
72