Rapport definitief herziene versie - Ivo Giesen

10.5.11 Een wettelijke beperkingsmogelijkheid die thans wel wordt gehanteerd, bijvoorbeeld in
de wettelijke regelingen aangaande het Handelsregister en het Kadaster, is het
systeem dat wanneer door een burger onjuiste of onvolledige informatie wordt
verstrekt, de onjuistheid of onvolledigheid van de informatie door deze burger niet aan
derden die daarop afgaan, kan worden tegengeworpen. 625 Daardoor lijden deze derden
geen schade. Door een dergelijke regeling vermindert het aansprakelijkheidsrisico van
de overheid. Deze wijze van beperking van aansprakelijkheid zou op zich meer
algemeen kunnen worden gebruikt, maar helpt echter alleen tegen de
aansprakelijkheid van de overheid die ontstaat doordat onjuiste of onvolledige
informatie wordt verstrekt die afkomstig is van derden. Wanneer met informatie die
door derden is verstrekt, door de overheid zelf bewerkingen worden uitgevoerd, en
daardoor de onjuistheid of onvolledigheid van de informatie ontstaat, zal een dergelijke
(wettelijke) beperking geen soelaas bieden.
10.5.12 De optie van het aangeven van de grenzen van exoneraties in de wet is dan een
algemener toepasbaar middel. Omdat in dit geval de exoneratie in een contractuele
clausule of disclaimer staat wordt nauwer aangesloten bij het bestaande recht en bij de
wijze waarop anderen dan de overheid omgaan met hun aansprakelijkheid. Bovendien
laat deze benadering meer ruimte voor differentiatie naar de aard van de beschikbaar
gestelde informatie. De exoneratieclausule of disclaimer kan toegesneden worden op de
individuele databank of zelfs de informatieverstrekking.
10.5.13 Zowel bij wettelijke, contractuele als bij disclaimer-exoneraties dienen bepaalde
randvoorwaarden in acht genomen te worden. Ter structurering van de discussie over
een concrete invulling van een aansprakelijkheidsregeling, zouden de hierna te noemen
vragen kunnen dienen. Door middel van de vragen wordt overigens enkel aangegeven
wat volgens de onderzoeksgroep de scharnierpunten in de discussie over exoneraties
zijn. Het gaat om de volgende vragen:
1. Kan de overheid zich volledig exonereren, indien de overheid een betaling
verlangt voor het beschikbaarstellen van de informatie die groter is dan de
materiaalkosten van beschikbaarstelling? Kan de vergoeding aan een 'reëel'
maximum worden gebonden, bijv. fl. 100.000,- per schadegeval?
2. Kan de overheid zich exonereren voor schade ten gevolge onjuistheden of
onvolledigheden in informatie waarop de burger krachtens een rechtsplicht of
uit feitelijke noodzaak moet vertrouwen?
3. Kan de overheid zich exonereren voor schade die voortvloeit uit het gebruik
waarvoor de informatie specifiek bedoeld is, terwijl de gebruiker redelijkerwijze
op de betreffende informatie kan vertrouwen?
625 . Zie het hiervoor in hoofdstuk 6 besproken art. 18 lid 3 Handelsregisterwet 1996 en de art.
3:24-26 BW.
193