PDF do pobrania - LV Zjazd Polskiego Towarzystwa Botanicznego

106 Piotr SIKORSKI i inni
się na terenie parku walk całkowitej zagładzie uległ m.in. tak zwany pagórek
świerkowy, wycięto na nim wszystkie drzewa iglaste. Wiele ozdobnych drzew
wymarzło w czasie najbardziej mroźnych zim. Według SENETY (1991), prawie
całkowitemu zniszczeniu w czasie zimy 1939/1940 uległa główna aleja parkowa
obsadzona kasztanowcem białym odmiany ‘Baumanii’. Po wojnie kasztanowce
zostały zastąpione przez rosnące do dziś jesiony wyniosłe. Mroźne zimy były
prawdopodobnie przyczyną utraty takich interesujących drzew i krzewów, jak:
szupin chiński Sophora japonica, judaszowiec południowy Cercis siliquastrum
czy klon okrągłolistkowy Acer circinatum. Z różnych, nie zawsze znanych powodów,
nie ma już w parku leszczyny amerykańskiej Corylus americana, dębu ząbkowanego
Quercus dentata i wielkoowocowego Q. macrocarpa, odmiany dębu
szypułkowego Q. robur ‘Pendula’. Jeszcze kilkanaście lat temu rosła inna interesująca
odmiana dębu szypułkowego, o pstrych pędach świętojańskich ‘Fürst
Schwarcenbrg’, a także rzadki, pochodzący z Ameryki Północnej dąb – Quercus
prinus. W parku Skaryszewskim występowały liczne gatunki i odmiany głogów
i wiązów. Spośród głogów wyginęły: krwisty Crataegus sanguinea, pierzastosieczny
C. pinnatifi da i zielony C. viridi. Dotychczas rosną natomiast głóg jednoszyjkowy
C. monogyna ‘Variegata’, głóg pośredni C. ×media ‘Rubra Plena’
i ‘Plena’, głóg centkowany C. punctata, głóg śliwolistny C. persimilis ‘Prunifolia’.
Niemal równie liczne były wiązy, z których wymienić warto odmiany wiązu
górskiego Ulmus gabra ‘Horyzontalis’ i ‘Crispa’, wiązu holenderskiego (Ulmus
×hollandica) ‘Dampieri’ i ‘Wredei’ oraz wiązu polnego U. minor ‘Microphylla’
i ‘Umbraculifera’. Z dwóch surmii pozostała żółtokwiatowa Catalpa ovata. Niestety
nie zachowała się w kolekcji surmia okazała C. speciosa. W czasach świetności
parku rosła tu także polska odmiana robinii białej Robinia pseudoacacia
‘Rozynskiana’ (KOBENDZA 1930b; WŁODARCZYK 2009; BOROWSKI – materiały
niepublikowane). Obecnie, z punktu widzenia dendrologicznego, do najbardziej
interesujących trzeba zaliczyć cypryśnik błotny w odmianie wyprostowanej Taxodium
distichum ‘Fastigiatum’ – z rosnących przed wojną czterech został jeden.
Warto odnotować dziesięć rozrośniętych korkowców amurskich Phellodendron
amurense (ryc. 2), kasztanowiec mieszańcowy Aesculus ×hybrida, orzesznik
gorzki Carya cordiformis (ryc. 3), oraz kilka egzemplarzy skrzydłorzecha kaukaskiego
Pterocarya fraxinifolia i kłęku amerykańskiego Gymnocladus dioica.
Dużą rzadkością jest jesion amerykański Fraxinus americana ‘Acuminata’, jesion
wąskolistny Fraxinus angustifolia ‘Monophylla Laciniata’ i jesion wyniosły
Fraxinus excelsior ‘Jaspidea’. W parku bardzo dobrze rosną liczne wiązowce
południowe Celtis occidentalis (KOBENDZA 1930b; WŁODARCZYK 2009; BOROWSKI
– materiały niepublikowane).
Zmianom liczebności gatunków towarzyszyła redukcja ogólnej liczby drzew
i krzewów. Z biegiem lat zwiększał się udział drzew liściastych, których obecnie