PDF do pobrania - LV Zjazd Polskiego Towarzystwa Botanicznego

442 Sławomir ŻUREK, Artur OBIDZIŃSKI, Mindaugas LAPELĖ
kiego w latach siedemdziesiątych XX wieku wynosił 92–96 mm (DILYS i GIKYTĖ
1977), a w latach 2004–2006 62 ±15 mm (MAŽEIKA i in. 2009). Czas zalegania
wody w złożu wynosi 27 ±6 lat (MAŽEIKA i in. 2009).
Wody gruntowe w obszarach przylegających od północy zalegają na tym
samym poziomie co w obrzeżach torfowiska. Również sezonowe fl uktuacje tego
poziomu, wynoszące 20–30 cm, pozostają takie same w torfowisku i gruntach
przyległych. Świadczy to o łączności wód gruntowych i torfowiskowych. Pozwala
także sądzić, że tereny okoliczne są zasilane przez wody torfowiska (DILYS
i GIKYTĖ 1977). Analizy dendrochronologiczne wykazały, że wilgotność torfowiska
ulegała okresowym zmianom. W latach 1890–1980 poziom wód torfowiska
wzrastał i opadał czterokrotnie. Wysoki poziom był notowany w latach 1900–
–1912, 1927–1937, 1960–1964 i 1977–1982. Po 1980 roku poziom wód stopniowo
opadał (PAKALNIS 1984). Opadanie wód gruntowych w torfowisku obserwuje
się dopiero 3–6 lat po zmniejszeniu opadów, co wskazuje na dużą zasobność
i stabilność zbiornika. Wspomniane wyniki analiz dendrochronologicznych
w dużej mierze koincydują z wielkościami opadów (PAKALNIS 1984) – rycina 11.
Chociaż badania jezior w ciągu ostatnich 20 lat nie wykazały obniżania się
ich poziomu, to można dziś zobaczyć oznaki osuszania się torfowiska. W strefi e
okrajkowej zwiększył się stopień rozkładu torfu warstwy powierzchniowej do
20% oraz udział mchu płonnika w warstwie mszystej (ČESNULEVIČIUS i ŠVEDAS
2010).
Ryc. 11. Opady roczne notowane w stacji meteorologicznej w Varėna (Čepkeliai State… 2004)