PDF do pobrania - LV Zjazd Polskiego Towarzystwa Botanicznego

Zróżnicowanie szaty roślinnej pogranicza Europy Środkowej i Wschodniej 11
Ryc. 2. Główne strefy morfogenetyczne na Niżu środkowej i północno-wschodniej Polski (GALON
1972)
Ryc. 3. Schemat powstawania jezior i torfowisk w zagłębieniach wytopiskowych: 1 – okres
przedallerødzki, 2 – allerød, 3 – początek holocenu, 4 – okres atlantycki (STASIAK 1971)
dolinę marginalną, biegnącą od Grodna, przez Kotlinę Biebrzańską i dolinę Narwi,
ku pradolinie warszawsko-berlińskiej. Wschodnia część obszaru Białorusi
i Litwy odwadniana była u schyłku plejstocenu przez doliny Dniepru i jego dopływów
bezpośrednio na południe, ku Morzu Czarnemu (MOJSKI 1993). W okresie
recesji zlodowacenia bałtyckiego wody tającego lądolodu z obszaru Pojezierza
Litewskiego odpływały na południe rynną jeleniewską, dolinami Rospudy
i Czarnej Hańczy oraz innymi obniżeniami ku Kotlinie Biebrzańskiej (BER 1972),
akumulując piaski i żwiry sandrowe, które pokrywają współcześnie Równinę
Augustowską. Na południowo-wschodniej krawędzi tego sandru wykształciły
się liczne paraboliczne wydmy, zajmowane dziś w większości przez sosnowe
bory świeże. Rozległe pola wydmowe znajdują się także na sandrze Równiny
Kurpiowskiej i w rejonie pradoliny Wisły, w szczególności na obszarze Puszczy
Kampinoskiej (KOBENDZA i KOBENDZA 1958). Tylko nieliczne wydmy w dolinach