PDF do pobrania - LV Zjazd Polskiego Towarzystwa Botanicznego

Naturalne i półnaturalne elementy szaty roślinnej Podlaskiego Przełomu Bugu 185
Niewątpliwie najbardziej zróżnicowany pod względem syntaksonomicznym
w PPB jest związek Koelerion glaucae, skupiający tzw. murawy strzęplicowe
o zasięgu subkontynentalnym. Wy stępują one na różnego typu podłożach piaszczystych
w obrębie dolin rzecznych, pól sandrowych i terenów morenowych.
W składzie fl orystycznym zbiorowisk muraw strzęplicowych dominują przede
wszystkim trawy o charakterze kępkowym: strzęplica sina Koeleria glauca, kostrzewy
– murawowa Festuca trachyphylla, owcza F. ovina, poleska F. polesica,
szczotlicha siwa Corynephorus canescens czy tymotka Boehmera Phleum phleoides.
Między kępkami traw występują liczne zioła: lepnica wąskopłatkowa Silene
otites, goździk piaskowy Dianthus arenarius, traganek piaskowy Astragallus
arenarius, łyszczec baldachogronowy Gypsophila fastigiata, rojownik pospolity
Jovibarba sobolifera, mietelnik piaskowy Kochia lanifl ora, kocanki piaskowe
Helichrysum arenarium, macierzanka piaskowa Thymus serphyllum, goździk
kartuzek Dianthus carthusianorum, driakiew żółta Scabiosa ochroleuca, przetacznik
kłosowy Veronica spicata, chaber nadreński Centaurea stoebe, bylica
polna Artemisia campestris i wiele innych.
Na omawianym obszarze związek Koelerion glaucae reprezentuje 8 zespołów
roślinnych: Corynephoro-Silenetum tataricae Libb. 1931, Sileno otitis-Festucetum
Libb. 1933, Festuco psammophilae-Koelerietum glaucae Klika 1931,
Koelerio-Astragaletum arenarii Głow. 1988, Festuco-Elymetum arenarii Steffen
1931, Cerastio-Androsacetum septentrionalis Głow. 1988, Kochietum arenariae
Fijałk. 1978, Diantho arenarii-Festucetum polesicae R. Tx. 1937 (FIJAŁKOWSKI
1966; GŁOWACKI 1988; WIERZBA 2000; MARCINIUK 2009). Do najrzadziej spotykanych
w PPB należą płaty czterech ostatnio wymienionych fi tocenoz. Dwie
z nich: Festuco-Elymetum arenarii i Cerastio-Androsacetum septentrionalis,
mają wybitnie antropogeniczny charakter.
Znaczne powierzchnie w obrębie wałów przykorytowych oraz wyniesionych
piaszczystych tarasów rzecznych zajmuje zespół lepnicy tatarskiej Corynephoro-Silenetum
tataricae, występujący często w formie inicjalnej, zdominowanej
przez Corynephorus canescens.
Największe wewnętrzne zróżnicowanie syntaksonomiczne posiada murawa
Sileno otitis-Festucetum, wykazująca wyraźne nawiązania fl orystyczne do wielu
klas zbiorowisk, w tym zwłaszcza do muraw kserotermicznych z klasy Festuco-
-Brometea. Wyraźne nawiązania fl orystyczne zespołu wiodą też do termofi lnych
okrajków Trifolio-Geranietea, wrzosowisk Nardo-Callunetea, łąk świeżych
Molinio-Arrhenatheretea i pozostałych muraw psammofi lnych z klasy Koelerio-Corynephoretea.
Płaty murawy Sileno otitis-Festucetum obecne są zarówno
na zboczach morenowych, jak i wyżej wyniesionych tarasach doliny Bugu. Warunkiem
jej występowania jest obecność węglanów w podłożu. Zespół stanowi