21.06.2013 Views

PDF do pobrania - LV Zjazd Polskiego Towarzystwa Botanicznego

PDF do pobrania - LV Zjazd Polskiego Towarzystwa Botanicznego

PDF do pobrania - LV Zjazd Polskiego Towarzystwa Botanicznego

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

Dzukijski Park Naro<strong>do</strong>wy 429<br />

Rzeka Uła. Największym lewym <strong>do</strong>pływem rzeki Merkys jest Uła, długości<br />

84 km. Szybki nurt i silne meandrowanie powodują liczne osuwiska podcinanych<br />

brzegów (ilustr. 77). Uła płynie przez środek Puszczy Dajnawskiej, przecinając<br />

pasmo wydm śródlą<strong>do</strong>wych, na których znajdują się stanowiska sasanki<br />

otwartej, kozibrodu Tragopogon gorskianus, jastrzębca żmijowcowatego Hieracium<br />

echioides, goździka piaskowego Dianthus arenarius subsp. arenarius,<br />

kruszczyka rdzawoczerwonego. Ukształtowanie brzegów jest bardzo różnorodne.<br />

Najciekawszy relief prezentuje kanionowy przełom rzeki między wsiami Zervynos<br />

a Mančiagirė. Na stromych osuwających się zboczach występują stanowiska<br />

lepnicy litewskiej. Na lewym brzegu rzeki Uły, na północny zachód od<br />

wsi Mančiagirė, znajduje się jeden z najbardziej znanych w regionie pomników<br />

przyrody – źródło „Ułos akis” (Oko Uły). Tworzy ono nieduży zbiornik o powierzchni<br />

4,4 × 3,4 m, położony zaledwie 8 m od rzeki. Na jego dnie bez przerwy<br />

pulsuje piasek, a nadmiar wody spływa strumieniem <strong>do</strong> Uły. W ciągu <strong>do</strong>by<br />

ze źródła wypływa 137 m 3 wody (LINČIUS 1994).<br />

Otoczenie jezior Pakampys i Bedugnis to teren obfi tujący w źródła. Tutaj<br />

też rozpoczyna bieg niewielka rzeczka Kempė, która wpada <strong>do</strong> Niemna, łącząc na<br />

swej drodze sześć eutrofi cznych jezior. Zespoły turzycowisk niskich Caricetum<br />

lasiocarpae Koch 1926 i Caricetum diandrae Jon. 1932 em Oberd. 1957 wokół<br />

jeziora Pakampys (ilustr. 78) są siedliskami wielu storczyków, jak: kukułki –<br />

bałtycka, krwista Dactylorhiza incarnata i żółtawa sbsp. ochroleuca, kruszczyk<br />

błotny Epipactis palustris, lipiennik Loesela, wątlik błotny. Innymi rzadkimi<br />

i chronionymi gatunkami są tu: wielosił błękitny Polemonium coeruleum, skalnica<br />

torfowiskowa oraz mech sierpowiec błyszczący. Mokradła te są otoczone borami<br />

sosnowymi z mącznicą lekarską Arctostaphylos uva-ursi, tajężą jednostronną<br />

Goodyera repens, pomocnikiem baldaszkowym Chimaphila umbellata, widłakami<br />

– goździstym Lycopodium clavatum i jałowcowatym L. annotinum, oraz<br />

sasanką otwartą. Interesującą właściwością położonego niedaleko dystrofi cznego<br />

jeziora Bedugnis są wyspy pływającego pła z turzycą bagienną Carex limosa,<br />

przygiełką białą Rhynchospora alba, bagnicą torfową Scheuchzeria palustris<br />

i rosiczką okrągłolistną Drosera rotundifolia (ilustr. 79).<br />

Literatura<br />

BAKŪNAITĖ J., KOSTKEVIČIENĖ J. 1998. Studies on algae in the Skroblus river basin [South East<br />

of Lithuania]. Botanica Lithuanica 4 (4): 389–402.<br />

BALEVIČIENĖ J. 1991. Sintaksonomo – fi togeografi českaja struktūra rastitelnosti Litvy. Mokslas,<br />

Vilnius.

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!