PDF do pobrania - LV Zjazd Polskiego Towarzystwa Botanicznego

258 Dan WOŁKOWYCKI, Piotr BANASZUK
skach. Całoroczny zalew powierzchniowy utrzymuje się sporadycznie w najsilniej
zabagnionych fragmentach doliny.
W dolinie Narwi licznie występują starorzecza we wszystkich stadiach
rozwoju – od połączonych jeszcze z nurtem rzeki do wypłyconych i okresowo
wysychających. Są one bardzo zróżnicowane pod względem trofi zmu, głębokości
i powierzchni – od zbiorników dużych, o powierzchni powyżej 3 ha, do niewielkich
akwenów, o powierzchni kilkudziesięciu metrów kwadratowych (ilustr. 46).
Klimat
W dolinie Narwi nie wykształca się mezoklimat o cechach wyraźnie odrębnych
w stosunku do obszarów przyległych. Temperatura powietrza kształtuje się tu podobnie
jak na sąsiednich wysoczyznach. Średnia temperatura roczna powietrza
w latach 1961–2002 dla stacji w pobliskim, wobec Doliny Górnej Narwi, Białymstoku
wynosiła 6,9°C, a roczne sumy opadów kształtowały się na poziomie
582 mm. W ciągu roku maksimum opadów przypada na okres letni, a ich ilość
w półroczu kwiecień − wrzesień stanowi ponad 60% sumy rocznej. Udział śniegu
w rocznej sumie opadów wynosi średnio 21−22%. Pokrywa śnieżna zalega przez
70−90 dni. Jej całkowity zanik następuje dopiero w końcu kwietnia. Liczba dni
mroźnych w roku wynosi przeciętnie 50–60, a dni z przymrozkami 110–138.
Tak jak w całym regionie północno-wschodnim, roczne wartości zachmurzenia
oscylują około 5,4 stopnia pokrycia nieba, prędkość wiatru waha się od 2,5 do
3,5 m·s –1 , a burze występują średnio przez 20–25 dni w roku. Przeciętne usłonecznienie
rzeczywiste w ciągu roku trwa około 1580 godzin, tj. 4,3 godziny
dziennie (GÓRNIAK 2000).
Szata roślinna
Szata roślinna doliny Narwi cechuje się wielką różnorodnością, którą zawdzięcza
zarówno dużemu zróżnicowaniu siedlisk bagiennych, aluwialnych i zboczowych,
jak i położeniu na pograniczu przyrodniczych jednostek najwyższego
rzędu.
Flora doliny Narwi nie jest jeszcze wystarczająco poznana mimo bardzo
długiej historii jej badań (WAGA 1847−1848; EJSMOND 1887; ZALEWSKI 1892;
FALIŃSKI 1966; WOŁKOWYCKI i in. 2003; DZIEJMA i WOŁKOWYCKI 2004; por. WOŁ-
KOWYCKI 2008). Dzięki temu, że rzeka płynie zarówno przez wschodnią, jak i zachodnią
Europę, jej dolinę przecinają granice zasięgowe gatunków zaliczanych