PDF do pobrania - LV Zjazd Polskiego Towarzystwa Botanicznego

CHARAKTERYSTYKA GEOBOTANICZNA
PUSZCZY KAMPINOSKIEJ
Anna ANDRZEJEWSKA 1 , Marek FERCHMIN 2 , Anna KĘBŁOWSKA 1 , Anna OTRĘBA 1
1 Kampinoski Park Narodowy, ul. Tetmajera 38, 05-080 Izabelin; andrzejewska@kampinoski-pn.gov.pl;
a.keblowska@kampinoski-pn.gov.pl; aotreba@kampinoski-pn.gov.pl
2 Laski, ul. Partyzantów 55/2 05-080 Izabelin; marek@ferchmin.net
Słowa kluczowe: Kampinoski Park Narodowy, pradolina Wisły, warunki abiotyczne, fl ora,
roślinność, rośliny chronione i zagrożone
Położenie
Kampinoski Park Narodowy (KPN) utworzono w 1959 roku. Wraz ze strefą
ochronną zajmuje w przybliżeniu powierzchnię historycznej Puszczy Kampinoskiej
z XVI wieku i do dziś jest z nią utożsamiany (HEYMANOWSKI 1965). Jako
drugi pod względem powierzchni, po Biebrzańskim Parku Narodowym, KPN
zajmuje obszar 38 548 ha. Położony jest w centralnej części województwa mazowieckiego.
Jego granice wyznacza od północy linia między tarasem wydmowym
a tarasem zalewowym wyższym Wisły, od południa – Skarpa Błońska i aglomeracja
Leszna, od zachodu – dolina Bzury, a od wschodu – Skarpa Warszawska
i aglomeracja warszawska.
Zgodnie z regionalizacją fi zycznogeografi czną, obszar KPN położony jest
w mezoregionie Kotliny Warszawskiej, makroregionie Niziny Środkowomazowieckiej,
podprowincji Nizin Środkowopolskich, prowincji Niżu Środkowoeuropejskiego
(KONDRACKI 2002). W podziale geobotanicznym Polski SZAFER (1977)
zaliczył ten obszar do Okręgu Warszawskiego, który położony jest w środkowej
części Krainy Mazowieckiej, w Poddziale Pasa Wielkich Dolin, w Dziale Bałtyckim,
Prowincji Niżowo-Wyżynnej Środkowoeuropejskiej. W podziale geobotanicznym
J.M. MATUSZKIEWICZA (1993) omawiany obszar umieszczony został
w Dziale Mazowiecko-Poleskim i Krainie Północnomazowiecko-Kurpiowskiej
i jako Podokręg Puszczy Kampinoskiej stanowi wyodrębnioną obszarowo jednostkę.
Kampinoski Park Narodowy w 1998 roku został uznany przez Radę Europy
za europejski węzeł ekologiczny, ponieważ wpadające do Wisły wody Bugu, Narwi,
Wkry i Bzury tworzą z Wisłą na tym obszarze węzeł hydrologiczny, łączący
korytarze ekologiczne o znaczeniu ponadregionalnym i krajowym.