PDF do pobrania - LV Zjazd Polskiego Towarzystwa Botanicznego

Charakterystyka geobotaniczna Puszczy Kampinoskiej 43
Powstałe wówczas doliny zostały zasypane piaszczysto-żwirowym materiałem
fl uwioglacjalnym naniesionym z Kotliny Płockiej, a jednocześnie z południa
i południowego-wschodu był akumulowany materiał piaszczysty i aluwialny
(SARNACKA 1992).
Pod koniec okresu zlodowacenia Wisły zmiany klimatyczne spowodowały
akumulację osadów serii rzecznej, powstawanie gleb lub osadów organicznych,
erozję wgłębną i rozwój procesów wydmowych. W ten sposób powstały kolejne
tarasy nadzalewowe Wisły (BARANIECKA i KONECKA-BETLEY 1987).
U schyłku zlodowacenia północnopolskiego (faza pomorska) naniesiony
materiał uformował taras wydmowy (otwocki), południowy pas bagienny (falenicki)
w najstarszym dryasie (interstadiał böling) oraz północny pas bagienny
(praski wyższy) w starszym dryasie (interstadiał allerød) – rycina 1.
Ryc. 1. Ukształtowanie powierzchni i budowa geologiczna Puszczy Kampinoskiej (HERZ 2006)
W okresach ochłodzenia klimatu (dryas) na osuszonych tarasach następowały
intensywne procesy wydmotwórcze. W holocenie powstały dwa poziomy
tarasów zalewowych Wisły oraz na obszarze pasów bagiennych i w niektórych
misach defl acyjnych na terenie pasów wydmowych rozpoczęła się akumulacja
torfu, która w wielu miejscach trwa do dziś. W spągu torfów w południowym
pasie bagiennym występuje kreda jeziorna.
W związku ze zróżnicowaną morfologią, stosunkami wodnymi i szatą roślinną,
na obszarze Puszczy wyróżnia się dwie odmiany krajobrazów biogeochemicznych.
Są to pasy osadów eolicznych na tarasie wydmowym, gdzie dominuje
przemywny typ gospodarki wodnej, oraz pasy osadów aluwialnych położone na