PDF do pobrania - LV Zjazd Polskiego Towarzystwa Botanicznego

Charakterystyka przyrodnicza Dzukiji 413
Ryc. 2. Regiony i rejony geomorfologiczne (Atłas Litovskoj SSR, 1981): A – wysoczyzna staroglajalna
( A 1 – Wysoczyzna Oszmiańska, A 2 – Równina Lidzka), B – równiny ostatniego zlodowacenia:
Równina Południowo-Wschodnia (Dajnawska), C – granice wzniesień morenowych ostatniego
zlodowacenia: Wysoczyzna Południowo-Litewska (C 1 – Wysoczyzna Sudawska, C 2 – Wysoczyzna
Dzukijska), D – Niziny Bałtyckie (D 1 – płaskowyż środkowego biegu Niemna, D 2 – równina dolnego
biegu Niemna)
Najwięcej jezior skupia się na południu Dzukiji, przy granicy z Polską. Największe
na omawianym obszarze jeziora wytopiskowe to Dusia (trzecie co do
wielkości jezioro Litwy), Metelys i Obelija. Do największych jezior rynnowych
należą: Wiejsiejis, Ančia i Galstas. W części północnej równiny Dzukijskiej jeziora
są z reguły małe, o pochodzeniu termokrasowym. Cechą charakterystyczną
równiny są także liczne źródła zasilane w obszarach piaszczystych równin, gromadzących
duże podziemne złoża wód (BASALYKAS 1977). Szczególnie liczne
i obfi te w wodę są źródła w Dzukijskim Parku Narodowym
Pod względem klimatycznym Dzukija, pomimo niewielkiej odległości od
Morza Bałtyckiego, pozostaje pod znacznymi wpływami kontynentalnymi. Wyraża
się to w dość surowych warunkach klimatycznych. Na Równinie Dajnawskiej
klimat jest jeszcze bardziej kontynentalny w porównaniu do otaczających
terenów. Lato jest gorące – średnia miesięczna temperatura powietrza w lipcu
wynosi +17,7°C, a notowane maksimum +37°C. Zima jest mroźna i często śnieżna.
Średnia miesięczna temperatura powietrza w styczniu wynosi –5,4°C, a minimum
–40°C. Średnia roczna temperatura osiąga +6,2°C. Wiosną i jesienią zdarzają
się przymrozki, latem zaś z powodu dużych mas ciepłego powietrza, podnoszących
się znad nagrzanego piasku, często występują lokalne burze. Średnia
roczna suma opadów sięga 624 mm, w tym opady z okresu letniego stanowią