PDF do pobrania - LV Zjazd Polskiego Towarzystwa Botanicznego

Mało znane parki i zieleńce Warszawy jako rezerwuary dzikiej przyrody 107
Fig. 2. Okazały korkowiec amurski rosnący od
czasów założenia parku (fot. J. Borowski, 2009)
Fig. 3. Orzesznik gorzki posadzony w latach
dziewięćdziesiątych XX wieku (fot. J. Borowski,
2009)
jest 79%, podczas gdy w 2000 roku było ich 68%, a w 1975 roku – 53% (NIEDŹ-
WIEDZKA i NOGŁY 2000; MAZUREK i KANCLERZ 2006; WŁODARCZYK 2009). Taka
zmiana wynika z cechy siedliska łęgowego, sprzyjającego naturalnemu odnawianiu
się gatunków liściastych i ich dużej konkurencji w stosunku do iglastych.
W parku najliczniej odnawiają się klony, dęby – głównie Quercus robur, jesion
wyniosły, głóg szypułkowy, bez czarny, grab pospolity i czeremcha pospolita,
które stanowią razem 66% odnawiających się drzew (MĘDRZYCKI 1996). Zmiany
w liczebności roślin drzewiastych przedstawia tabela 1.
Pozostałością po pierwotnym łęgu nadwiślańskim są okazałe topole białe
Populus alba, rosnące nieopodal alei głównej. Te okazałe drzewa można znaleźć
również w innych miejscach na terenie warszawskiej Saskiej Kępy i w pobliskich
łęgach nad Wisłą.
Tabela 1. Zmiany w liczebności roślin drzewiastych w parku Skaryszewskim im. Ignacego Paderewskiego
w latach 1975–2006 (WŁODARCZYK 2009)
Rok inwentaryzacji Liściaste Iglaste Razem
1975 2288 2058 4346
1990 1676 2050 3726
2000 2696 1278 3974
2006 4089 1103 5192