PDF do pobrania - LV Zjazd Polskiego Towarzystwa Botanicznego

Torfowiska Puszczy Rominckiej 395
we fl orze Puszczy Rominckiej jest manna litewska – roślina niedawno ponownie
odkryta dla polskiej fl ory (PAWLIKOWSKI 2004).
Do najcenniejszych pod względem fl orystycznym torfowisk Puszczy Rominckiej
należą scharakteryzowane dalej torfowiska w rezerwacie „Mechacz
Wielki” (ABROMEIT i in. 1898–1940; KOPPE i KOPPE 1931; SOKOŁOWSKI 1971;
PAWLIKOWSKI 2000a, b, 2004, 2010) oraz w rezerwacie „Struga Żytkiejmska”
(STEFFEN 1922, 1931; KOPPE i KOPPE 1931; JABŁOŃSKA 2004; PAWLIKOWSKI 2008;
BERNACKI i PAWLIKOWSKI 2010). Ponadto na uwagę zasługuje torfowisko z turzycami
skąpokwiatową Carex paucifl ora i szczupłą przy nieistniejącej osadzie
Czarnówko koło Pluszkiejm (PAWLIKOWSKI 2010, 1999–2003 materiały niepublikowane),
torfowiska w rezerwacie „Boczki” (SOKOŁOWSKI 1971; PAWLIKOWSKI
2004, 2010) oraz torfowisko z turzycą strunową koło Błędziszek (PAWLIKOWSKI
2008–2009 materiały niepublikowane).
Szata roślinna torfowiska w rezerwacie „Mechacz Wielki”
Rezerwat „Mechacz Wielki”, o powierzchni 146,74 ha, powołano w 1974 roku dla
ochrony torfowiska wysokiego wraz z otaczającymi go bagiennymi lasami. Położony
jest między wsią Galwiecie a osadą Czarnowo Średnie, w gminie Gołdap,
na terenie Leśnictwa Ostrówek, w Nadleśnictwie Gołdap i stanowi przykład najlepiej
zachowanego w północno-wschodniej Polsce obiektu o cechach torfowisk
bałtyckich (por. TOBOLSKI 2003). W centralnej części torfowiska zasilany wodami
opadowymi wysokotorfowiskowy mszar posiada dobrze wykształconą strukturę
kępowo-dolinkową. Otoczony jest leśną postacią torfowiska ombrotrofi cznego
z drzewostanem sosnowym, a następnie strefą leśnego torfowiska minerotrofi cznego,
zajętą przez olsy i świerczyny na torfi e (SOKOŁOWSKI 1971). Otoczenie torfowiska
stanowią przeważnie drzewostany świerkowe i dębowe na siedliskach
grądowych, rzadziej lasy liściaste o składzie zbliżonym do naturalnego.
Torfowisko Mechacz Wielki wykształciło się w rozległej misie dawnego jeziora
wytopiskowego o powierzchni około 150 ha. Miąższość torfów sfagnowych
przekracza tu 3 m, a w spągu znajdują się osady jeziorne. Ciekawostką jest fakt
odnotowania w gytiach znacznej ilości orzechów ciepłolubnej kotewki wodnej
Trapa natans, co świadczy o tym, że jezioro, rozwijające się w miejscu obecnego
torfowiska, w pewnym okresie swojego istnienia miało charakter płytkiego, ciepłego,
eutrofi cznego zbiornika (PAWLIKOWSKI 2004 materiały niepublikowane).
Północno-wschodnim skrajem torfowiska przepływa i wody z niego odprowadza
ciek Czarna Struga. Regulacja (zmiana przebiegu, pogłębienie) jej koryta
oraz przekopanie w okresie przedwojennym dwóch rowów odwadniających,
przecinających środkową część torfowiska, doprowadziły do częściowego jego
odwodnienia, ograniczenia powierzchni bezleśnego mszaru wysokotorfowisko-