PDF do pobrania - LV Zjazd Polskiego Towarzystwa Botanicznego

Warszawskie impresje botaniczne 125
zespołu projektantów było stworzenie przestrzennej struktury przenikających
się płaszczyzn zieleni. Zaprojektowano ukośne stelaże dla pnączy, utworzono
specjalne nasypy, a na ścianach gmachu zastosowano tzw. biologicznie czynne
elewacje. Taka elewacja składa się z kilku warstw, pełniących funkcje izolacyjne
i ochronne, a z zewnątrz pokrywają je pnącza (KŁOŚ 1999) – winobluszcz pięciolistkowy
Parthenocissus quinquefolia i trójklapowy P. tricuspidata oraz bluszcz
pospolity Hedera helix. Kompozycję uzupełniają byliny i krzewy okrywowe,
m.in. tawuła japońska Spiraea japonica i bodziszek krwisty Geranium sanguineum.
Istotnym elementem scalającym budynek z ogrodem jest pochylnia, po której
prowadzą schody na dach i spływa kaskada wodna. Ze względu na północną
ekspozycję posadzono tam cienioznośne gatunki: bluszcz pospolity i barwinek
pospolity Vinca minor. Konstrukcja ta, zwana ogrodem wejściowym, prowadzi
do wznoszącej się nad świetlikiem altany-anteny, oplecionej rdestówką Auberta
Fallopia baldschuanica.
Spływająca po pochylni wodna kaskada łączy się ze strumieniem w dolnym
ogrodzie (ilustr. 18), który przepływa przez zarybiony staw i kończy się pod altaną
ze sztucznym kamieniem. Linię wody podkreślają byliny z rodzajów: funkia
Hosta, bergenia Bergenia, liliowiec Hemerocallis, tojeść Lysimachia, kosaciec
Iris i miskant Miscanthus. Bieg strumienia łączy otwartą przestrzeń dolnego
ogrodu z zielenią przy ogrodzeniu od strony północnej i wschodniej.
Na otwartej przestrzeni, między budynkiem biblioteki a ogrodzeniem, eksponowane
są wcześniej rosnące tu drzewa (głównie topola biała Populus alba
i jesion wyniosły Fraxinus excelsior). Otwarta przestrzeń stanowi wizualną przeciwwagę
dla wielopłaszczyznowej struktury w bezpośrednim otoczeniu budynku.
Zieleń przy ogrodzeniu, stanowiąca otulinę otwartej przestrzeni, została
skomponowana jako różnorodny układ drzew, krzewów i roślin okrywowych,
o chłodnej niebiesko-biało-różowej tonacji kolorystycznej. Od strony Wybrzeża
Kościuszkowskiego otulina tworzy zwartą bryłę zieleni, tworzą ją m.in.: oliwnik
wąskolistny Elaeagnus angustifolia, dereń biały Cornus alba w odmianie ‘Sibirica’,
śnieguliczka Chenaulta Symphoricarpos ×chenaultii ‘Hancock’, wierzba wiciowa
Salix viminalis, kalina koralowa Viburnum opulus ‘Roseum’, irga pozioma
Cotoneaster horizontalis. Kompozycję dopełniają różne gatunki i odmiany bodziszka.
Na przestrzeni przy ogrodzeniu od strony ulicy Dobrej dominują drzewa
posadzone w luźnej, swobodnej kompozycji, są to gatunki i odmiany z rodzajów:
dąb Quercus, jarząb Sorbus, klon Acer, lipa Tilia, jodła Abies, modrzew Larix
i świerk Picea. Rozwiązanie to pozwala przechodniom z ulicy oglądać dużą
część ogrodu, a zarazem zaprasza do jego wnętrza.
W ogrodzie na dachu biblioteki na zieleń przypada niewiele ponad 50% powierzchni,
blisko 30% zajmują urządzenia techniczne i alejki, a świetliki szklane
stanowią 20%. Konstrukcja stropodachu umożliwiła stworzenie warstwy pod-