PDF do pobrania - LV Zjazd Polskiego Towarzystwa Botanicznego

366 Paweł PAWLIKOWSKI
wiejską. Wokół jeziora, w obrębie dawnej misy jeziornej (o łącznej powierzchni
około 60 ha), rozwinęły się torfowiska zajęte obecnie w większości przez lasy
olszowe – w części brzeżnej, a przez kośne łąki i pastwiska – w sąsiedztwie
pól uprawnych. Wokół lustra wody rozwija się roślinność szuwarowa, natomiast
przy wschodnim brzegu jeziora znajduje się nieleśne torfowisko z roślinnością
mszystą (ryc. 2, ilustr. 65).
Ryc. 2. Mapa sytuacyjna i główne typy roślinności torfowiska nad jeziorem Gajlik: a – lasy olszowe,
b – brzozowy las bagienny typu bielu, c – mechowiska, d – subneutralne mszary z enklawami roślinności
mechowiskowej, e – łąki i pastwiska (JABŁOŃSKA 2005)
Szata roślinna i budowa stratygrafi czna torfowiska nad jeziorem Gajlik należy
do najlepiej poznanych na Pojezierzu Sejneńskim. Pierwsze doniesienia
fl orystyczne z tego miejsca można znaleźć w pracy KŁOSOWSKIEGO i TOMASZE-
WICZA (1979), pełną listę fl orystyczną i opis obiektu zawiera artykuł JABŁOŃSKIEJ
(2005), natomiast stratygrafi ę i rekonstrukcję rozwoju roślinności torfowiska
przedstawili ŻUREK i inni (2006).
Do rozwoju szaty roślinnej torfowiska w obecnym kształcie przyczyniły się
zabiegi hydrotechniczne, sięgające prawdopodobnie XIX wieku, kiedy to przekopano
rów odprowadzający wodę z dawniej bezodpływowego jeziora, łącząc je
z jeziorem Kelig. Spowodowało to obniżenie poziomu wody w jeziorze i całkowite
wypłycenie wschodniej zatoki jeziora oraz odsłonięcie płycizn zbudowanych
z osadów wapiennych, które skolonizowane zostały przez kalcyfi lną roślinność
torfowiskową. Do końca lat osiemdziesiątych XX wieku brzeżna część
torfowiska oraz suchsze fragmenty jego środkowej części użytkowane były jako