PDF do pobrania - LV Zjazd Polskiego Towarzystwa Botanicznego

382 Paweł PAWLIKOWSKI, Filip JARZOMBKOWSKI
o nazwie Garb Wiżajn, wchodzącego w skład Pojezierza Wschodniosuwalskiego,
w makroregionie Pojezierze Litewskie. Obszar ten charakteryzuje się wyjątkowym
nagromadzeniem młodoglacjalnych form geomorfologicznych, zwłaszcza
kemów, co nadaje krajobrazowi miejscami podgórski charakter. Najwyższe
wyniesienie – Rowelska Góra, osiąga wysokość 298 m n.p.m., a bezwzględne
różnice wysokości w regionie sięgają 100 metrów.
Góry Sudawskie położone są w większości w dorzeczu Niemna, a sieć hydrografi
czną tworzą Szeszupa i jej lewobrzeżne dopływy – Wigra i Potopka. Pośród
jezior dominują zbiorniki niewielkie, o powierzchni kilku, rzadko kilkunastu hektarów.
Wyjątkiem jest wytopiskowe, płytkie jezioro Wiżajny (2,6 km 2 ) – KONDRA-
CKI (2002). W regionalizacji geobotanicznej Polski Góry Sudawskie położone są
na terenie Działu Północnego, w Okręgu Suwalskim Krainy Suwalsko-Augustowskiej
(SZAFER 1972). Charakterystycznym elementem bezleśnego, w większości
rolniczego krajobrazu są niewielkie, śródpolne torfowiska.
Rozproszone dane o szacie roślinnej torfowisk omawianego regionu znaleźć
można w pracach: KŁOSOWSKIEGO i TOMASZEWICZA (1979), BERNACKIEGO
i WILCZKA (1984), KAWECKIEJ i SOKOŁOWSKIEGO (1988a, b), BERNACKIEGO (1990),
KAWECKIEJ (1991), KAWECKIEJ i KARCZMARZA (1993), PAWLIKOWSKIEGO (2008a)
oraz BERNACKIEGO i PAWLIKOWSKIEGO (2010). Szczegółowych danych o dwóch
torfowiskach źródliskowych dostarczają artykuły ŁACHACZA (1995) oraz PAWLI-
KOWSKIEGO i WOŁKOWYCKIEGO (2010). Flora rzadkich gatunków torfowisk śródpolnych
Gór Sudawskich i obszarów sąsiednich była natomiast przedmiotem
obszernych badań PAWLIKOWSKIEGO i innych (2009).
Do niedawna jedyną formą ochrony części obszaru Gór Sudawskich był
Obszar Chronionego Krajobrazu „Pojezierze Północnej Suwalszczyzny”. Obecnie
dolina Szeszupy i obszary przyległe we wschodniej części regionu wchodzą
w skład specjalnego obszaru ochrony siedlisk „Dolina Szeszupy” (PLH200016),
natomiast siedem najcenniejszych torfowisk w środkowej i zachodniej części
omawianego obszaru stanowi specjalny obszar ochrony siedlisk „Torfowiska
Gór Sudawskich” (PLH200017).
Szata roślinna torfowisk Gór Sudawskich
Charakterystyka torfowisk ze szczególnym uwzględnieniem mszystej
roślinności nieleśnej
Szata roślinna torfowisk Gór Sudawskich jest jedynie częściowo poznana
i wymaga dalszych badań. Torfowiska te reprezentują w większości dwa typy
zasilania – topogeniczny i soligeniczny (por. TOBOLSKI 2003). We wschodniej