PDF do pobrania - LV Zjazd Polskiego Towarzystwa Botanicznego

164 Piotr SUGIER, Andrzej RÓŻYCKI
Ryc. 2. Aldrovanda vesiculosa w Jeziorze Długim (fot. P. Sugier, 2009)
O wyjątkowości tego miejsca świadczy również obecność turzyc – strunowej
Carex chordorrhiza, dwupiennej C. dioica i bagiennej C. limosa. Turzyca bagienna
jest gatunkiem budującym fi tocenozę Caricetum limosae, występującą w południowej
części torfowiska. Pozostałe dwa gatunki charakteryzują się niewielkim
pokryciem i częstotliwością występowania, zajmując kwaśne i silnie uwodnione
siedliska, najczęściej w płatach zespołu Sphagno-Caricetum rostratae.
Roślinność jezior PPN i przylegających do nich torfowisk reprezentują zbiorowiska
roślinne zaklasyfi kowane do 9 klas fi tosocjologicznych (tab. 2). Zróżnicowanie
fl orystyczne fi tocenoz pozwala na wyróżnienie wielu facji. Liczba zarejestrowanych
syntaksonów jest wprost proporcjonalna do powierzchni jezior.
Najmniejszym zróżnicowaniem fi tocenotycznym makrofi tów odznacza się jezioro
Karaśne, największym zaś jezioro Łukie. W fi tolitoralu jezior dominuje osoka
aloesowata, pokrywająca ponad połowę powierzchni jeziora (ryc. 3), natomiast
w strefi e szuwaru największy udział ma Phragmitetum australis.
Jezioro Moszne od 1972 roku, a Jezioro Długie od 1978 roku wraz z ogromną
powierzchnią przylegających torfowisk jeszcze przed utworzeniem Poleskiego
Parku Narodowego objęte były ochroną w formie rezerwatów przyrody. Stąd
też zaliczane są do ekosystemów stosunkowo najmniej przekształconych i wyjątkowo
cennych przyrodniczo. Roślinność pierwszego z wymienionych jezior
reprezentowana jest przez 20 zespołów i 2 zbiorowiska roślinne przynależne do
8 klas fi tosocjologicznych. Nymfeidy stanowią pas ciągnący się wzdłuż zachodniego
brzegu jeziora, natomiast niemalże całą jego powierzchnię zajmuje aktualnie
zespół wywłócznika Myriophylletum spicati. Roślinność szuwaru właściwego
reprezentowana jest przez 5 zespołów roślinnych. Wykształca się on zarówno
w strefi e przybrzeżnej jeziora (szuwar skrzypowy Equisetetum fl uviatilis), jak
i w głębi toni wodnej – kilkadziesiąt metrów od linii brzegowej (szuwar oczere-