PDF do pobrania - LV Zjazd Polskiego Towarzystwa Botanicznego

Torfowiska Pojezierza Sejneńskiego 361
Na ple formującym się na brzegach jezior polihumotrofi cznych i w miejscu
zarośniętych zbiorników dominują najczęściej: torfowiec kończysty Sphagnum
fallax, turzyce – bagienna Carex limosa, dzióbkowata C. rostrata i nitkowata,
a także bagnica torfowa Scheuchzeria palustris, przygiełka biała Rhynchospora
alba, wełnianka wąskolistna Eriophorum angustifolium i gatunki wysokotorfowiskowe.
Znaczna część mszarów tego typu reprezentuje zespół Eriophoro
angustifolii-Sphagnetum recurvi M. Jasn, J. Jasn., S. Mark. 1968. Największe
zróżnicowanie roślinności występuje natomiast na torfowiskach pojeziornych
na siedliskach zasobnych w sole mineralne, gdzie mszystą roślinność nieleśną
tworzą zarówno mszary, jak i zazwyczaj znacznie bogatsze od nich mechowiska
i mszyste szuwary.
Mszary, rozwijające się w sąsiedztwie bądź w miejscu zarośniętych zbiorników
wodnych zasobnych w wapń, budowane są najczęściej przez torfowca obłego
Sphagnum teres, z udziałem bylin kłączowych, takich jak: bobrek trójlistkowy
Menyanthes trifoliata, siedmiopalecznik błotny Comarum palustre i nerecznica
błotna Thelypteris palustris, a także gatunków szuwarowych, mechowiskowych
i mszarnych (głównie żurawiny błotnej Oxycoccus palustris). Rozwijają się na
różnej miąższości złożach torfów niskich, często mszysto-turzycowych, bądź na
soczewce wody pozostającej w kontakcie z gytiami wapiennymi lub detrytusowymi.
Roślinność tego typu opisywana była jako zespół Menyantho-Sphagnetum
teretis Warén 1912.
Mechowiska natomiast są bardzo zróżnicowane pod względem składu gatunkowego.
Najczęściej spotkać można silnie uwodnione płaty budowane przez
mokradłoszkę zaostrzoną Calliergonella cuspidata, mokradłosza wielkiego Calliergon
giganteum i haczykowca lśniącego Hamatocaulis vernicosus oraz różne
gatunki średniej wielkości turzycowatych (turzyce: dzióbkowata, nitkowata,
obła Carex diandra oraz wełnianka wąskolistna), z dużym udziałem gatunków
szuwarowych. Część z nich reprezentuje zespół Caricetum diandrae Jonas 1932
em. Dierssen 1982. Rzadsze i znacznie bogatsze fl orystycznie są płaty roślinności
z dużym udziałem elementów kalcyfi lnych, m.in. z limprichtią pośrednią
Limprichtia cossonii, złocieńcem gwiazdkowatym Campylium stellatum, niskimi
gatunkami turzycowatych (turzycami: łuszczkowatą Carex lepidocarpa, prosowatą
C. panicea, dwupienną C. dioica oraz ponikłem skąpokwiatowym Eleocharis
quinquefl ora) i storczykowatymi (kruszczyk błotny Epipactis palustris,
lipiennik Loesela Liparis loeselii). Reprezentują one m.in. zespoły Caricetum
paniceo-lepidocarpae Braun 1968 i Eleocharitetum quinquefl orae Lüdi 1921.
Pośród szuwarów szczególną uwagę zwracają fi tocenozy zespołu kłoci
wiechowatej Cladium mariscus-Cladietum marisci (Allorge 1922) Zobr. 1935
(KŁOSOWSKI i TOMASZEWICZ 1979; KŁOSOWSKI 1986–1987) oraz niekępowe szuwary
z turzycą sztywną Carex elata, zbliżone do zespołu Scorpidio-Caricetum