PDF do pobrania - LV Zjazd Polskiego Towarzystwa Botanicznego

288 Mirosława KUPRYJANOWICZ, Danuta DRZYMULSKA
Ryc. 1. Rozmieszczenie zbadanych paleobotanicznie stanowisk na północnym Podlasiu – numeracja
dotyczy wyłącznie stanowisk z Wysoczyzny Białostockiej: 1 – Lesznia-Łuchowa Góra (KUPRYJANOWICZ
2008), 2 – Kowale (JANCZYK-KOPIKOWA 1996), 3 – Klewinowo (BORÓWKO-DŁUŻAKOWA 1973, 1974),
4 – Solniki (KUPRYJANOWICZ 2008), 5 – Małynka (KUPRYJANOWICZ 2008), 6 – Hieronimowo (KUPRYJANO-
WICZ i in. 2007, KUPRYJANOWICZ 2008), 7 – Julianka (SZACHOWICZ 2002), 8 – Gorbacz (GIERASIMOW i in.
1957), 9 – Rabinówka (PIASECKA 1999), 10 – Michałowo (KUPRYJANOWICZ i DRZYMULSKA 2002), 11 – Dzierniakowo
(KUPRYJANOWICZ 2008), 12 – Pieszczaniki (KUPRYJANOWICZ 2008), 13 – Radulin (ŻORNACZUK
2009), 14 – Kruszyniany (KUPRYJANOWICZ 2008), 15 – Stare Biele (KUPRYJANOWICZ 2000; GĄSIOROWSKI
i KUPRYJANOWICZ 2009), 16 – Borki (DRZYMULSKA 2008b), 17 – Kładkowe Bagno (KUPRYJANOWICZ 2004;
DRZYMULSKA 2006, 2008a), 18 – Taboły (DRZYMULSKA 2006, w druku), 19 – Machnacz, profi le MI
i MII (KUPRYJANOWICZ 1991, 1994), 20 – Machnacz, profi le MIII i MIV (KUPRYJANOWICZ 1991, 1994),
21 – Czarna Wieś (BITNER 1956), 22 – Bagno-Kalinówka (BORÓWKO-DŁUŻAKOWA i HALICKI 1957);
A – interglacjał eemski, a w niektórych przypadkach także wczesny glacjał i pleniglaciał vistulianu,
B – holocen, a w niektórych przypadkach także późny glacjał vistulianu, C – maksymalny zasięg dwóch
ostatnich zlodowaceń (LINDNER i MARKS 1995): V – vistulian (zlodowacenie Wisły), W – wartanian
(zlodowacenie Warty), D – granice mezoregionów podziału fi zyczno-geografi cznego Polski (KONDRA-
CKI 1994): 843.32 – Kotlina Biebrzy, 843.33 – Wysoczyzna Białostocka, 843.34 – Wzgórza Sokólskie,
843.36 – Dolina Górnej Narwi, E – granica Działu Północnego w podziale geobotanicznym Polski
(SZAFER 1977)
cechuje dość wysokia temperatura (średnia lipca wynosi około 18 o C), zimy zaś
są ostre (średnia temperatura grudnia wynosi −3,5 o C). Opady atmosferyczne na
obszarze Wysoczyzny Białostockiej są stosunkowo niewielkie. Średnia ich wysokość
w latach 1988–1992 wynosiła 570 mm. Przeważają opady w półroczu
ciepłym (kwiecień – wrzesień), które stanowią 65% sumy rocznej (SASINOWSKI
1995). Skrajne wartości średnich opadów w ciągu roku mogą różnić się na tym
terenie o ponad 50 mm (GÓRNIAK 1999).