PDF do pobrania - LV Zjazd Polskiego Towarzystwa Botanicznego

W górę Narwi 263
Ryc. 1. Dolina Narwi pod Łapami z lotu ptaka: 1 – koryto główne rzeki, 2 – starorzecze, 3 – szuwary
trzcinowe, 4 – szuwary wielkoturzycowe, 5 – utrwalone wydmy, tzw. grądziki z murawami, zaroślami
rokity i zadrzewieniami dębowymi (kontury obrysowane), 6 – stogi na powierzchni wykaszanej (fragment
zdjęcia lotniczego z 1998 roku, z zasobów Narwiańskiego Parku Narodowego)
nie, jak się okazuje, zaliczonego do gatunków już wymarłych w Polsce. Obrzeża
wyniesień mineralnych zajmowane są zwykle przez wąski pas zarośli wierzby
rokity Salix rosmarinifolia, której towarzyszy wierzba śniada S. starkeana (WOŁ-
KOWYCKI 2006a, b).
Wśród szuwarów wielkoturzycowych i trzcinowych rozrzucone są kępy łozowisk
budowane głównie przez wierzbę szarą S. cinerea. Strefę krawędziową
doliny zajmują olsy Ribeso nigri-Alnetum Sol.-Górn. (1975) 1987, które zasilane
są przede wszystkim wodami gruntowymi ze zboczy wysoczyzny oraz spływami
powierzchniowymi (SOKOŁOWSKI 1988; MATOWICKA 2004).
Łęgi nad Narwią spotykane są dziś już bardzo rzadko, zajmują tylko niewielkie
powierzchnie i występują zwykle w zdegenerowanej postaci (ilustr. 51). Dotyczy
to zarówno lasów jesionowo-olszowych Fraxino-Alnetum W. Mat. 1952,
wiązowo-jesionowych Ficario-Ulmetum Knapp 1942 em. J. Mat. 1976, jak
i nadrzecznych łęgów wierzbowych Salicetum albo-fragilis R. Tx. 1955. Te
ostatnie występują zwykle w postaci niewielkich płatów z luźnym drzewostanem
w kompleksie z zaroślami wiklinowymi Salicetum triandro-viminalis Lohm.
1952. Okrajki łęgów i zarośli wierzbowych bardzo często zajmują ziołorośla welonowe
z kielisznikiem zaroślowym Calystegia sepium.
Również powierzchnia grądów i dąbrów świetlistych została bardzo uszczuplona
w wyniku długotrwałej działalności człowieka, a skład gatunkowy zachowanych
ich fragmentów jest obecnie zwykle bardzo zniekształcony. Niektóre
lasy liściaste tego typu są do dziś wypasane. W związku z tym nad Narwią moż-