Denzinger (latin) Enchiridion Symbolorum, Denzinger. In lingua ...

477
quominus sacerdos a reservatis vere absolvat: an. s. (cf.
DS 1687).
1712 922 Can. 12. Si quis dixerit, totam poenam simul cum
culpa remitti semper a Deo, satisfactionemque
paenitentium non esse aliam quam fidem, qua
apprehendunt Christum pro eis satisfecisse: an. s. (cf. DS
1689).
1713 923 Can. 13. Si quis dixerit, pro peccatis, quoad
poenam temporalem, minime Deo pe Christi merita
satisfieri poenis ab eo inflictis et patienter toleratis vel a
sacerdote injunctis, sed neque sponte susceptis, ut
jejuniis, orationibus, eleemosynis vel aliis etiam petatis
operibus, atque ideo optimam paenitentiam esse tantum
novam vitam: an. s.
1714 924 Can. 14. Si quis dixerit, satisfactiones, quibus
paenitentes per Christum Jesum peccata redimunt, non
esse cultus Dei, sed traditiones hominum, doctrinam de
gratia et verum Dei cultum atque ipsum beneficium mortis
Christi obscurantes: an. s. (cf. DS 1692).
1715 925 Can. 15. Si quis dixerit, claves Ecclesiae esse
datas tantum ad solvendum, non etiam ad ligandum, et
propterea sacerdotes, dum imponunt poenas
confitentibus, agere contra finem clavium et contra
institutionem Christi; et fictionem esse, quod, virtute
clavium sublata poena aeterna, poena temporalis
plerumque exsolvenda remaneat: an s. (cf. DS 1692).
Canones de extrema unctione
1716 926 Can. 1. Si quis dixerit, extremam unctionem non
esse vere et proprie sacramentum a Christo Domino
nostro institutum (cf. Mc 6, 13) et a beato Jacobo
Apostolo promulgatum (Iac 5, 14), sed ritum tantum