NIEUWE BLIK OP KIP EN KNIK - Bouwen met Staal

H 8 Toets op sterkte en stijfheid
Bij stabiliteitsgevallen doet zich de complicatie voor dat ten gevolge van vervormingen de
staaf door 2 de -orde effecten extra spanningen moet opnemen, met daardoor een vergrote kans
op bezwijken. Hoewel hierbij een vervormingsberekening nodig is wordt deze bezwijkvorm
toch getoetst in de UGT. Overigens kunnen vervormingen in beide grenstoestanden met
dezelfde methodiek worden berekend.
Het principe van de toetsprocedure is eenvoudig:
UGT: - nagegaan wordt in welke doorsnede de maatgevende rekenspanning optreedt,
- de rekenspanning (superpositie van alle relevante spanningen) wordt vergeleken
met de rekensterkte van het materiaal.
BGT: - nagegaan wordt waar de maatgevende vervorming optreedt,
- deze vervorming wordt vergeleken met de toelaatbare vervorming volgens de te
stellen eisen.
8.2 Toetsen van de sterkte in de UGT
Het gaat bij de hier bedoelde stabiliteitsproblemen vooral om buigspanningen en (in mindere
mate) om drukspanningen. Omdat al deze spanningen optreden in de lengterichting van de
staaf kunnen zij eenvoudig lineair gesuperponeerd worden zolang de wet van Hooke
(evenredigheid van spanningen en vervormingen) van toepassing is.
In sommige gevallen gelden er spanningscriteria waarbij wordt afgeweken van lineaire
superpositie, bijvoorbeeld als er normaal- en schuifspanningen moeten worden gecombineerd.
In het algemeen kan in de UGT de sterkte worden getoetst met:
F M c y M z
+ + ≤1
F M M
120
u uy uz
Hierin zijn: M uy = Wyfmu, M uz = Wzfmu, Fcu = Afcu
(zie Hoofdstuk 3.2.1 voor verklaringen bij de notaties).
Het moment M z is als regel een 2 de -orde moment waarvan de maximale grootte volgt uit
(5.08) en (5.32):
M EI v
z2 =− z 2''
Hoewel in principe niet geheel uitgesloten, zal het zelden voorkomen dat de hier bedoelde
staven in de 'zwakke' richting een belasting moeten opnemen.
(8.01)
(8.02)