Untitled - Acehbooks.org

— 113 —
die, meer krijgs- dan staatsman, als Landvoogd de belangen
der Compagnie niet altijd behartigd had. Grove misbruiken
waren onder zijn bestuur ingeslopen of hadden voortgewoekerd,
waardoor der Compagnie veel schade berokkend was.
Den Raad van Indië had hij in den laatsten tijd weinig
meer geraadpleegd, waarom eenige leden zich met klachten
tot het Opperbestuur gewend hadden. De Bewindhebbers
besloten nu tot het uitzenden van Van Rheede tot Drakesteijn
als Commissaris-Generaal, voornamelijk met de opdracht
de buitenkantoren te inspecteeren. Deze zending leverde
echter twijfelachtige resultaten op, zoodat toen de Comm.-Gen.
in 1691 overleed, van het zenden eener nieuwe Commissie
werd afgezien.
Tot opvolger van Speelman werd door den Raad van
Indië, uit zijn midden, Johannes Camphuijs gekozen, welke
keuze door de Bewindhebbers bekrachtigd werd. Zijne
verkiezing wekte den naijver op van den directeur-generaal
Antonio Hurdt, die meerdere aanspraken meende te hebben.
De twisten tusschen beiden liepen zoo hoog, dat de Bewindhebbers
Hurdt in 1687 naar Nederland terugriepen.
Tot het onderwerpen van eenige Bantamsche hoofden,
die nog altijd met hun aanhang in de Preanger rondzwierven
en onder wie pangeran Poerbaija en een priester IJoessoef
de voornaamsten waren, had Speelman reeds eene mobiele
colonne in het veld gezonden, onder bevel van den
kapitein Ruijsch. Het was op een zijner tochten, dat de
kapitein Ruijsch eene bende Balineezen onder hun aanvoerder
Soerapati in dienst nam, hun de vrijheid belovende,
daar zij zich door hunne strooptochten strafschuldig gemaakt
hadden. Met deze versterking gelukte het Ruijsch, den priester
IJoessoef aan de zuidkust gevangen te nemen. Pangeran
Poerbaija, het zwerven eiudelijk moede, gaf in December 1683
kennis van zijn voornemen om zich te onderwerpen, waarop
8