Untitled - Acehbooks.org

— 49 —
maakte, om dit te verlaten en blijken gaf va« geringe krijgstucht,
door alles wat binnen haar bereik viel te plunderen,
liet de admiraal Dale den bevelhebber weten, dat het verdrag
niet ten uitvoer kon gelegd worden, daar de vorst van Bantam
zich tegen de bepalingen verzet had. De bevelhebber der
Bantamsche krijgsmacht eischte eerst van den Regent van
Jakatra de gevangene Hollanders op en toen deze hem uitgeleverd
en naar Bantam gevoerd waren, deed hij onverwachts
een inval in Jakatra en dwong den vorst afstand te doen van
zijn rijk, dat nu bij Bantam werd ingelijfd.
De bevelhebber van het Nederlandsche fort werd nu uitgenoodigd,
dit aan de Bantammers over te geven, met de
belofte dat zij te Jakatra gevestigd mochten blijven. Maar
toen de krijgsraad in hel fort vernam, dat de Engelschen
weder in onderhandeling met Bantam getreden waren, werd
eindelijk besloten het fort te blijven verdedigen, hetgeen dan
ook geschiedde, zonder dat de bezetting door verdere aanvallen
verontrust werd. Den 10 de " Mei kwam de eerste tijding
dat het ontzet in aantocht was en weinige dagen
later verscheen de Gouv.-Gen. met eene vloot van 16 schepen
lei' reede, stelde zich, den 30? ten Mei 1619, aan liet hoofd
eener landingsdivisie van 1000 man, en bestormde Jakatra,
dat, door de bezetting verlaten, geheel in de asch werd
gelegd. Daarop zeilde Coen naar Bantam, om de gevangenen
op te eischen, die hem dadelijk werden uitgeleverd. De
vors! van Bantam loonde zich echter ongenegen, de handelsbetrekkingen
met de Nederlanders te hernieuwen, zoodat de
handel geheel verlegd werd naar de vestiging ie Jakatra, welke
op last der bewindhebbers den naam „Batavia" verkreeg
Zeer legen den zin van den gouv.-gen. Coen, die altijd
bij de bewindhebbers op eene krachtige houding tegenover
de Engelschen had aangedrongen, kwam er eindelijk,
door de bemoeiingen der wederzijdsehe Regeeringen, in 1620
eene vereeniging tusschen de beide Maatschappijen tot stand.
4