Untitled - Acehbooks.org

_ 124 —
gemis aan wegen belemmerde den opmarsch. Over de
Toentang rukte De Wilde naar Salatiga op, welke plaats hij
den 6 den September bereikte; voorwaarts van Salatiga was
het leger van Adipati Anom in verschanste stellingen opgesteld.
De Wilde nam zijne maatregelen om den overmachtigen
vijand van drie zijden te gelijk aan te tasten. De artillerie
zou den stormaanval van 11 compagnieën in het midden
voorbereiden, doch nauwelijks had zij haar vuur geopend
of het vijandelijke leger stoof uiteen en de weg naar Kartasoera
lag nu voor onze troepen open. Den 1 l don September
1705 deed De Wilde zijn intocht in de hoofdplaats, welke
door Adipati Anom verlaten was. Deze had de vlucht genomen
naar Soerapati; eenige kornetten ruiterij tot zijne
vervolging uitgezonden, keerden onverrichter zake terug ; zijn
aanhang trachtte nog wel de hoofdplaats in brand te steken,
doch dit werd verijdeld. Ten gevolge der doorgestane vermoeienissen
overleden de majoor Wels en de kapitein Hoger-
1 inden.
Den 5 den October 1705 bekrachtigde Pakoe Boewana een
verdrag met de Compagnie, waarbij de Soesoehoenan afstand
deed van zijne rechten op Tjeribon, Samarang en omstreken
benevens van de rijken Pamekassan en Soemenap op Madoera;
terwijl de grenzen van het gebied der Compagnie uitgebreid
werden tot de rivier Losari. Voorts verkreeg zij het recht tot
het oprichten van loges in het rijk Mataram, tolvrijheid voor
hare goederen en werden bepalingen gemaakt omtrent het
handeldrijven door des vorsten onderdanen; den Soesoehoenan
werden alle schulden kwijtgescholden. De Wilde nam
acht dagen later den terugtocht aan en liet 200 man met
3 officieren te Kartasoera achter.
Na de installatie des Soesoehoenans, bleef De Wilde nog
over, het bestuur op Madoera en in Tjeribon te regelen, daar
in beide landen geschillen waren gerezen over de opvolging.
Oost-Madoera werd onder het bestuur van Tjakra-Negara, de