Untitled - Acehbooks.org

— 251 —
veel van ziekten, ook cholera te lijden hadden, eenige rust.
Ingevolge het voorstel van den comm.-gen. Du Bus werd
op hel einde van 1826 een expeditionair korps, sterk 100
officieren en ruim 3000 man onder den kolonel Vermersch,
voor den tijd van twee jaren naar Indië gezonden. In het
begin van 1827 kwam het eerste gedeelte dezer troepen te Samarang
aan en werd onmiddelijk naar het oorlogslerrcin gezonden.
De Koek besloot nu den vijand aanhoudend te vervolgen
en hel veroverde terrein bezel te houden door het oprichten
van bentings, welke een kring om den vijand zouden vormen.
Van zijn kant had Dipa Negara aan zijne troepen eene zekere
organisatie gegeven, door ze te verdeden in verschillende
afdeelingen onder bevelhebbers, die landstreken lol hun
onderhoud kregen.
Eene poging om met Dipa Negara Ie onderhandelen, leidde
tot niets door diens hooge eischen.
In verschillende gevechten op het oorlogsterrein in hel
zuiden bleven onze troepen in het voordeel; daarentegen
werd Rembang weder in opstand gebracht door een zekere
Sosro di Logo, die daar vele voordeden op de barisan behaalde;
de rust werd in die residentie weder hersteld dooiden
generaal-majoor Holsman.
In de eerste helft van 1828 vielen er weinig belangrijke
gevechten voor; volgens het plan van den opperbevelhebber
werden op geschikte punten bentings aangelegd en de aanvallen
des vijands afgeslagen. Het leger werd versterkt door
Boetonneezen, Tidoreezen, Ternatanen en Alfoeren. De hoofdmacht
des vijands hield zich op in het stroomgebied van de
Progo en de Bogowonto, dat langzamerhand werd afgesloten.
Eene enkele maal behaalde hij een klein voordcel, zooals
in October op de colonne Buschkens, die, na versterking
bekomen te hebben, de nederlaag wreekte.
Op het einde van 1828 knoopte Kjahi Modjo onderhandelingen
aan met den resident Nahuijs, die hem persoonlijk