Untitled - Acehbooks.org

— 50 —
Daarbij werd in hoofdzaak bepaald, dat de handel in Oost-
Indië door elk der Compagnieën voor eigene rekening zou
gedreven worden, alleen op de Specerij-eilanden genoot
de Engelsche Compagnie slechts het 1 j3 van de productie, de
Nederlandsche het 2 /3. Ter beslechting van geschillen zou er
een Raad van Defensie worden opgericht, bestaande uit 8
leden, vier van elke partij, gepresideerd beurtelings door een
Nederlander en een Engelschman; ter beschikking van dezen
Raad van Defensie zou eene vloot van 20 schepen slaan,
door beide Compagnieën uit te rusten.
Het was te voorzien dat deze vereeniging geene levenskracht
zou bezitten; daarvoor waren de beide Compagnieën te naijverig
op elkander, en hadden elkander reeds te lang het
terrein betwist.
De gouv.-gen. Coen volgde echter de bevelen der bewindhebbers
op; den 24 sten April 1620 werd de Raad van Defensie
samengesteld en van het sluiten der Unie kennis gegeven
aan den vorst van Bantam. Dit deden de Engelschen
in de hoop te Bantam een rendez- vous te kunnen vestigen,
als tegenwicht tegen Jakatra, doch daar de vorst van Bantam
in geene schikking wilde treden, waren de Engelschen gedwongen
zich te Jakatra te komen vestigen, en wel in de
oude stad, hun door Coen tot verblijfplaats aangewezen.
Inmiddels had Coen maatregelen genomen, den nieuwen
staat te organiseeren. Hij bepaalde de grenzen van het Nederlandsche
gebied van Bantam tot Tjeribon, en van de Javatot
de Indische zee. Tot verdediging tegen buitenlaiidsche
vijanden liet hij een nieuw kasteel bouwen, oostwaarts van
het oude fort en voorzag het aan de landzijde van twee
bastions, de Robijn en de Diamant; aan de zeekant werd uit
gebrek aan materialen, slechts een aarden wal met steenen reduit
opgetrokken. Al aanstonds stelde Coen, in overleg met
den Raad van Indië, een Baljuw en een collegie van schepenen
aan, waarin ook de Kapitein-Chinees zitting Uree»,