Untitled - Acehbooks.org

158
geen aanval op de andere kustplaatsen, maar keerde naar Ma-
taram terug.
Mas Sahid hield zich in Madioen en Kediri op en vond
steun bij den Regent van Soerabaja, die met behulp van Madoereezen
uit dit gewest verjaagd werd.
Gelukkig voor de troepen der Compagnie, die veel door
ziekten te lijden hadden, brak er oneenigheid uit tusschen
Mangkoe Boemi en Mas Sahid, daar gene zijn schoonzoon verdacht
hield naar de opperheerschappij te streven. De beide
mededingers bestreden elkander, ten gevolge waarvan Mangkoe
Boemi naar Soekawati moest wijken en de troepen der
Compagnie dus eenige rust genoten.
In 1754 vroeg Von Hohendorff wegens ziekte zijn ontslag
en werd vervangen door Nicolaas Hartingh. Deze maakte
op behendige wijze gebruik van den naijver tusschen de beide
prinsen, om met beiden onderhandelingen aan te knoopen.
Op eene samenkomst te Padangangan tusschen Hartingh en
Mangkoe Boemi, den 22»»" September 1754, verzoende deze
zich met de Compagnie, op voorwaarde dat hem de bovenlanden
van Mataram met den titel van Sultan zouden worden
gegeven; Hartingh wist hiervoor de toestemming des Soesoehoenans
te verkrijgen. Hij vereenigde nu zijne troepen met
die der Compagnie en tegen dat verbond was Mas Sahid niet
opgewassen. Deze werd verslagen bij de Semanka of Solorivier
en na nog een aanval op eene colonne gewaagd te
hebben, welke onder bevel van den majoor Steenmulder
stelling genomen had bij Sedakersa, welke aanval werd afgeslagen,
trok Mas Sahid in het gebergte van Patjitan terug.
Den' I3 den Februari 1755 werd Mangkoe Boemi nu door de
Compagnie, als sultan Hamangkoe Boewana I met de westelijke
helft van het rijk Mataram beleend, dat aldus m twee
deelen gesplitst werd; hij nam de verplichting op zich de
benoeming zijner rijksbestuurders en regenten door de Compagnie
te laten bekrachtigen en de vriend en bondgenoot van